De tijd van korte ritjes is voorbij
Het verdienmodel van hedgefunds wankelt. Steeds meer beleggers richten hun pijlen op de lange termijn. De tijd van het korte ritjes lijkt voorbij en ook het tijdperk van hoge kosten behoort mogelijk binnenkort tot het verleden, hoewel.
Hedgefunds beleggen meer en meer zonder hefboom. Niet alleen lenen zij minder, zij laten ook steeds vaker de windhandel voor wat het is. Door activa te shorten kun je immers zonder te lenen meer kopen, waardoor je een hefboom creëert.
Het zou volgens de Britse zakenkrant Financial Times vooral de wens van klanten zijn. Miljonairs, pensioenfondsen, stichtingen en verzekeraars zijn steeds meer beducht voor risico en dat zijn de partijen waaraan gerenommeerde hedgefunds als de Amerikaanse computerbelegger Renaissance of de Britse Man ook gehoor moeten geven.
Werkelijke reden
De werkelijke reden moet eerder worden gezocht in de beperkingen die aan hedgefunds worden opgelegd. Als gevolg van de jarenlange financiële crisis wordt in steeds meer landen het shorten aan banden gelegd en zijn banken lang niet meer zo vrijgevig met krediet als voorheen. Weliswaar speelt de grote onzekerheid op de kapitaalmarkten hierbij een rol, maar de terughoudendheid van de banken wordt vooral ingegeven door de wetgeving die hen verplicht om hun balans te versterken, waardoor zij minder krediet mogen verstrekken.
Per saldo vertonen hedgefunds dus meer gelijkenis met traditionele beleggingsfondsen. Die beleggen ook niet met geleend geld en het shorten is bij hen ook uit den boze. Het lijkt dan ook logisch dat hedgefunds hun hoge kostenstructuur niet langer kunnen rechtvaardigen, tenzij zij toegang hebben tot andere bronnen van rendement.
Breder universum
Behalve dat hedgefunds tegenover traditionele beleggingsfondsen toegang hebben tot een breder beleggingsuniversum, onderhouden zij ook nauwe contacten met primebrokers die voor hen producten op maat ontwikkelen. Zij doen dit maar al te graag daar hedgefunds actiever handelen dan andere beleggers.
Dat is ook bekend bij institutionele beleggers. Zij ervaren het als prettig dat hedgefunds toegang hebben tot een breder beleggingsuniversum en meerdere bronnen van rendement kunnen aanboren. Desondanks dringen zij bij hedgefunds aan dat zij zich meer toeleggen op langetermijnstrategieën. Vooral de pensioenfondsen zijn vragende partij. Zij zijn immers van oudsher langetermijnbeleggers.
Gewijzigde preferenties
De gewijzigde preferenties zijn natuurlijk ook het gevolg van de huidige economische omgeving en de veranderde marktomstandigheden. De financiële crisis weegt op de rente, drukt de koersen van aandelen en heeft ervoor gezorgd dat de financiële markten volatieler en minder voorspelbaar zijn. De politiek heeft nu een zeer grote invloed op de markten en niemand weet welke politieke beslissingen er de komende maanden nog volgen.
Bovendien steunen de markten niet op fundamentals, zij drijven op liquiditeit. Hoe slechter het economisch gaat, hoe meer geld de centrale banken in de economie pompen. Die financiële doping is niet zonder gevaar. Het is belangrijk dat politici maatregelen nemen opdat de fundamentals verbeteren. Zodra er tekenen zijn dat die hervormingen naar de economie doorsijpelen, dan varen de financiële markten er wel bij en zullen hedgefunds de vruchten plukken van hun langetermijnstrategieën.
Hedgefunds beleggen meer en meer zonder hefboom. Niet alleen lenen zij minder, zij laten ook steeds vaker de windhandel voor wat het is. Door activa te shorten kun je immers zonder te lenen meer kopen, waardoor je een hefboom creëert.
Het zou volgens de Britse zakenkrant Financial Times vooral de wens van klanten zijn. Miljonairs, pensioenfondsen, stichtingen en verzekeraars zijn steeds meer beducht voor risico en dat zijn de partijen waaraan gerenommeerde hedgefunds als de Amerikaanse computerbelegger Renaissance of de Britse Man ook gehoor moeten geven.
Werkelijke reden
De werkelijke reden moet eerder worden gezocht in de beperkingen die aan hedgefunds worden opgelegd. Als gevolg van de jarenlange financiële crisis wordt in steeds meer landen het shorten aan banden gelegd en zijn banken lang niet meer zo vrijgevig met krediet als voorheen. Weliswaar speelt de grote onzekerheid op de kapitaalmarkten hierbij een rol, maar de terughoudendheid van de banken wordt vooral ingegeven door de wetgeving die hen verplicht om hun balans te versterken, waardoor zij minder krediet mogen verstrekken.
Per saldo vertonen hedgefunds dus meer gelijkenis met traditionele beleggingsfondsen. Die beleggen ook niet met geleend geld en het shorten is bij hen ook uit den boze. Het lijkt dan ook logisch dat hedgefunds hun hoge kostenstructuur niet langer kunnen rechtvaardigen, tenzij zij toegang hebben tot andere bronnen van rendement.
Breder universum
Behalve dat hedgefunds tegenover traditionele beleggingsfondsen toegang hebben tot een breder beleggingsuniversum, onderhouden zij ook nauwe contacten met primebrokers die voor hen producten op maat ontwikkelen. Zij doen dit maar al te graag daar hedgefunds actiever handelen dan andere beleggers.
Dat is ook bekend bij institutionele beleggers. Zij ervaren het als prettig dat hedgefunds toegang hebben tot een breder beleggingsuniversum en meerdere bronnen van rendement kunnen aanboren. Desondanks dringen zij bij hedgefunds aan dat zij zich meer toeleggen op langetermijnstrategieën. Vooral de pensioenfondsen zijn vragende partij. Zij zijn immers van oudsher langetermijnbeleggers.
Gewijzigde preferenties
De gewijzigde preferenties zijn natuurlijk ook het gevolg van de huidige economische omgeving en de veranderde marktomstandigheden. De financiële crisis weegt op de rente, drukt de koersen van aandelen en heeft ervoor gezorgd dat de financiële markten volatieler en minder voorspelbaar zijn. De politiek heeft nu een zeer grote invloed op de markten en niemand weet welke politieke beslissingen er de komende maanden nog volgen.
Bovendien steunen de markten niet op fundamentals, zij drijven op liquiditeit. Hoe slechter het economisch gaat, hoe meer geld de centrale banken in de economie pompen. Die financiële doping is niet zonder gevaar. Het is belangrijk dat politici maatregelen nemen opdat de fundamentals verbeteren. Zodra er tekenen zijn dat die hervormingen naar de economie doorsijpelen, dan varen de financiële markten er wel bij en zullen hedgefunds de vruchten plukken van hun langetermijnstrategieën.
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.