Eurocraten steken kop in het zand

Een goede inhoudelijke discussie over alternatieve oplossingen wordt categorisch gedwarsboomd, zelfs in de Eerste Kamer die toch geacht wordt de 'Chambre de Réflexion' te zijn.

De eurocrisis heeft een verlammende uitwerking op de economische groei in Europa. De meeste Europese landen zijn in een recessie terechtgekomen. De recessie is het hevigst in de landen waar van de troika (IMF, ECB en EU) het hardst bezuinigd moet worden, te weten Griekenland, Ierland, Portugal en Spanje. In Griekenland hebben private beleggers al afschrijvingen op gekocht schuldpapier moeten accepteren. In Portugal, waar recent een waar volksoproer heeft plaatsgevonden, ligt een afschrijving van de schulden eveneens voor de hand. Over Cyprus praat ik maar liever niet.

Weeffout in eurosysteem

De essentie van de eurocrisis is terug te voeren tot de weeffout in het systeem die vaak omschreven wordt als ‘one size (one euro) does not fit all (countries)’.

Nobelprijswinnaar Robert Mundell heeft ons reeds in 1961 haarfijn voorgerekend welke vier voorwaarden er nodig zijn voor een goedlopende muntunie: 1. economieën die in een gelijklopende ‘business cycle’ zitten, 2. vrije arbeidsmobiliteit door de hele regio, 3. vrije kapitaalstormen door de hele regio en 4. fiscale transferunie (waarbij geldstromen tussen landen kunnen plaatsvinden om eenmalige schokken in een bepaalde regio op te vangen). De eerste voorwaarde is veruit de belangrijkste en daar ligt nu juist het probleem. In Europa is geen sprake van gelijke economische kracht en snelheden. De kernlanden lopen steeds meer uit op de periferie.

PVV heeft vrij spel

Het zou, gezien de enorme impact van de eurocrisis op de welvaart van burgers in de EU, voor de hand liggen dat er een goede inhoudelijke discussie plaatsvindt over de wijze waarop de eurozone functioneert. In tegenstelling tot Duitsland is dat in Nederland niet het geval. Sterker nog, vooral de partijen die destijds betrokken waren bij de introductie van de euro, VVD, CDA en PvdA, mijden iedere inhoudelijke discussie over alternatieve scenario’s. Daarmee hebben ze vrij spel gegeven aan de PVV, die makkelijk kan schieten op de overduidelijke weeffout in het eurosysteem. Deze partij heeft opdracht gegeven aan Lombard Street Research om na te gaan wat voor ons land een terugkeer naar de gulden zou betekenen. Dit rapport legt weliswaar de vinger op de zere plek, maar de conclusie dat we dan maar terug moeten naar de gulden is wat kort door de bocht.

De Christen Unie heeft Prof. Dr. Johan Graafland (Universiteit Tilburg) gevraagd om een aantal alternatieve scenario’s de revue te laten passeren. Zijn rapport is op 29 november 2012 uitgebracht. Maar verder dan deze wapenfeiten is de Nederlandse politiek niet gekomen. Diverse alternatieve oplossingen voor de eurocrisis, zoals door vooraanstaande economen en andere wetenschappers bepleit, worden niet bediscussieerd. Enkele scenario’s die nader onderzoek en discussie behoeven zijn onder andere parallelle munten, The Matheo Solution (TMS) en de ‘euro holiday’ voor probleemlanden. Zie ook mijn eerder gepubliceerde Euro-oplossingsmatrix.

Inhoudelijke discussies gesmoord

Recent heeft Prof. Dr. Kees de Lange, wetenschapper en senator van de Onafhankelijke SenaatsFractie, in de Commissie Financiën van de Eerste Kamer om een expert meeting ten behoeve van de financiële woordvoerders van de politieke partijen in de Eerste en Tweede Kamer verzocht. Het doel van deze expert meeting was om een inhoudelijke discussie met vooraanstaande internationale wetenschappers te voeren over alternatieve scenario’s, waardoor de politiek zich breed zou kunnen oriënteren op de eurocrisis en bij eventuele besluitvorming beter afgewogen beslissingen zou kunnen nemen.

Aanvankelijk reageerden vrijwel alle de fracties in de Commissie instemmend. Er werd zelfs een voorbereidingsgroep opgericht die twee keer bijeen gekomen is. Helaas keerden in tweede instantie de VVD en PvdA samen met de traditioneel eurocratische D66, CDA en GroenLinks zich toch tegen de expert meeting. Blijkbaar wenst de politiek zijn kop in het zand te steken.

Prestige belangrijker dan burger

Waar in de wetenschap juist de discussie tussen conflicterende ideeën de enige weg naar vooruitgang is, worden in de politiek kritische meningen over het huidige eurobeleid bij voorkeur gesmoord. Dit hebben wij in het debat in de Tweede Kamer van donderdag 7 maart over ‘de Staat van de Unie’ wederom gezien. Alleen de SGP heeft bij monde van Elbert Dijkgraaf een aantal keren verzocht naar alternatieven te kijken.

Van het pad dat oorspronkelijk door Wim Kok en Gerrit Zalm is ingezet, mag koste wat het kost niet worden afgeweken. Want dat zou politiek prestigeverlies betekenen, en dat gaat uiteraard vóór de belangen van de burger. Deze vorm van vooringenomenheid doet helaas voor de kwaliteit van de komende besluitvormingsprocessen het ergste vrezen.

Harry Geels is directeur Research en partner bij Inmaxxa Vermogensbeheer in Naarden (www.inmaxxa.nl). Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (TCM) en partner van de ML Finance Academy (www.mlfa.eu). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.

Een goede inhoudelijke discussie over alternatieve oplossingen wordt categorisch gedwarsboomd, zelfs in de Eerste Kamer die toch geacht wordt de 'Chambre de Réflexion' te zijn.

De eurocrisis heeft een verlammende uitwerking op de economische groei in Europa. De meeste Europese landen zijn in een recessie terechtgekomen. De recessie is het hevigst in de landen waar van de troika (IMF, ECB en EU) het hardst bezuinigd moet worden, te weten Griekenland, Ierland, Portugal en Spanje. In Griekenland hebben private beleggers al afschrijvingen op gekocht schuldpapier moeten accepteren. In Portugal, waar recent een waar volksoproer heeft plaatsgevonden, ligt een afschrijving van de schulden eveneens voor de hand. Over Cyprus praat ik maar liever niet.

Weeffout in eurosysteem

De essentie van de eurocrisis is terug te voeren tot de weeffout in het systeem die vaak omschreven wordt als ‘one size (one euro) does not fit all (countries)’.

Nobelprijswinnaar Robert Mundell heeft ons reeds in 1961 haarfijn voorgerekend welke vier voorwaarden er nodig zijn voor een goedlopende muntunie: 1. economieën die in een gelijklopende ‘business cycle’ zitten, 2. vrije arbeidsmobiliteit door de hele regio, 3. vrije kapitaalstormen door de hele regio en 4. fiscale transferunie (waarbij geldstromen tussen landen kunnen plaatsvinden om eenmalige schokken in een bepaalde regio op te vangen). De eerste voorwaarde is veruit de belangrijkste en daar ligt nu juist het probleem. In Europa is geen sprake van gelijke economische kracht en snelheden. De kernlanden lopen steeds meer uit op de periferie.

PVV heeft vrij spel

Het zou, gezien de enorme impact van de eurocrisis op de welvaart van burgers in de EU, voor de hand liggen dat er een goede inhoudelijke discussie plaatsvindt over de wijze waarop de eurozone functioneert. In tegenstelling tot Duitsland is dat in Nederland niet het geval. Sterker nog, vooral de partijen die destijds betrokken waren bij de introductie van de euro, VVD, CDA en PvdA, mijden iedere inhoudelijke discussie over alternatieve scenario’s. Daarmee hebben ze vrij spel gegeven aan de PVV, die makkelijk kan schieten op de overduidelijke weeffout in het eurosysteem. Deze partij heeft opdracht gegeven aan Lombard Street Research om na te gaan wat voor ons land een terugkeer naar de gulden zou betekenen. Dit rapport legt weliswaar de vinger op de zere plek, maar de conclusie dat we dan maar terug moeten naar de gulden is wat kort door de bocht.

De Christen Unie heeft Prof. Dr. Johan Graafland (Universiteit Tilburg) gevraagd om een aantal alternatieve scenario’s de revue te laten passeren. Zijn rapport is op 29 november 2012 uitgebracht. Maar verder dan deze wapenfeiten is de Nederlandse politiek niet gekomen. Diverse alternatieve oplossingen voor de eurocrisis, zoals door vooraanstaande economen en andere wetenschappers bepleit, worden niet bediscussieerd. Enkele scenario’s die nader onderzoek en discussie behoeven zijn onder andere parallelle munten, The Matheo Solution (TMS) en de ‘euro holiday’ voor probleemlanden. Zie ook mijn eerder gepubliceerde Euro-oplossingsmatrix.

Inhoudelijke discussies gesmoord

Recent heeft Prof. Dr. Kees de Lange, wetenschapper en senator van de Onafhankelijke SenaatsFractie, in de Commissie Financiën van de Eerste Kamer om een expert meeting ten behoeve van de financiële woordvoerders van de politieke partijen in de Eerste en Tweede Kamer verzocht. Het doel van deze expert meeting was om een inhoudelijke discussie met vooraanstaande internationale wetenschappers te voeren over alternatieve scenario’s, waardoor de politiek zich breed zou kunnen oriënteren op de eurocrisis en bij eventuele besluitvorming beter afgewogen beslissingen zou kunnen nemen.

Aanvankelijk reageerden vrijwel alle de fracties in de Commissie instemmend. Er werd zelfs een voorbereidingsgroep opgericht die twee keer bijeen gekomen is. Helaas keerden in tweede instantie de VVD en PvdA samen met de traditioneel eurocratische D66, CDA en GroenLinks zich toch tegen de expert meeting. Blijkbaar wenst de politiek zijn kop in het zand te steken.

Prestige belangrijker dan burger

Waar in de wetenschap juist de discussie tussen conflicterende ideeën de enige weg naar vooruitgang is, worden in de politiek kritische meningen over het huidige eurobeleid bij voorkeur gesmoord. Dit hebben wij in het debat in de Tweede Kamer van donderdag 7 maart over ‘de Staat van de Unie’ wederom gezien. Alleen de SGP heeft bij monde van Elbert Dijkgraaf een aantal keren verzocht naar alternatieven te kijken.

Van het pad dat oorspronkelijk door Wim Kok en Gerrit Zalm is ingezet, mag koste wat het kost niet worden afgeweken. Want dat zou politiek prestigeverlies betekenen, en dat gaat uiteraard vóór de belangen van de burger. Deze vorm van vooringenomenheid doet helaas voor de kwaliteit van de komende besluitvormingsprocessen het ergste vrezen.

Harry Geels is directeur Research en partner bij Inmaxxa Vermogensbeheer in Naarden (www.inmaxxa.nl). Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (TCM) en partner van de ML Finance Academy (www.mlfa.eu). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.