Column: Losse flodders

Voor de Britse pers is Labour-leider Jeremy Corbyn een godsgeschenk. Dagelijks worden er pagina’s volgeschreven over de wat onconventionele politicus. Zoals het de Britse pers betaamt, beperkt de berichtgeving zich niet tot louter politieke kwesties, maar worden ook persoonlijke zaken breed uitgemeten. De onconventionele aanpak van Corbyn zorgt echter gelukkig soms ook voor inhoudelijk interessante kwesties. Zo opperde de Labour-leider in een recente speech dat het bedrijven verboden zou moeten worden om dividend uit te keren als zij hun werknemers niet minimaal de 'living wage' betalen, het salaris dat mensen nodig hebben om in hun eerste levensbehoeften te kunnen voorzien. Het was een van de maatregelen die Corbyn zou willen nemen om de grote inkomensongelijkheid in het Verenigd Koninkrijk te verminderen. Het Britse bedrijfsleven was uiteraard niet te spreken over deze mogelijke overheidsinmenging. Dividenden zijn immers belangrijk voor Britse pensioenfondsen en Britse gepensioneerden. Naast het dividendplan ziet Corbyn ook wel iets in het instellen van een maximaal verschil tussen de beloning van het management en die van de slechtst betaalde werknemers, maar het probleem van de beloning van de top ligt wel iets gecompliceerder dan dat. De prikkels die in de beloning van het topmanagement zijn opgenomen en de negatieve gevolgen daarvan voor de investeringsbereidheid en de doorgeschoten kortetermijnvisie, zijn punten waar Corbyn zijn pijlen beter op zou kunnen richten. Het lezen van het boek The road to recovery van de inmiddels gepensioneerde Britse beleggingsexpert en econoom Andrew Smithers zou voor hem, en iedereen die in dit onderwerp geïnteresseerd is, een goede start zijn.

Voor de Britse pers is Labour-leider Jeremy Corbyn een godsgeschenk. Dagelijks worden er pagina’s volgeschreven over de wat onconventionele politicus. Zoals het de Britse pers betaamt, beperkt de berichtgeving zich niet tot louter politieke kwesties, maar worden ook persoonlijke zaken breed uitgemeten. De onconventionele aanpak van Corbyn zorgt echter gelukkig soms ook voor inhoudelijk interessante kwesties. Zo opperde de Labour-leider in een recente speech dat het bedrijven verboden zou moeten worden om dividend uit te keren als zij hun werknemers niet minimaal de ‘living wage’ betalen, het salaris dat mensen nodig hebben om in hun eerste levensbehoeften te kunnen voorzien. Het was een van de maatregelen die Corbyn zou willen nemen om de grote inkomensongelijkheid in het Verenigd Koninkrijk te verminderen.

Het Britse bedrijfsleven was uiteraard niet te spreken over deze mogelijke overheidsinmenging. Dividenden zijn immers belangrijk voor Britse pensioenfondsen en Britse gepensioneerden. Naast het dividendplan ziet Corbyn ook wel iets in het instellen van een maximaal verschil tussen de beloning van het management en die van de slechtst betaalde werknemers, maar het probleem van de beloning van de top ligt wel iets gecompliceerder dan dat. De prikkels die in de beloning van het topmanagement zijn opgenomen en de negatieve gevolgen daarvan voor de investeringsbereidheid en de doorgeschoten kortetermijnvisie, zijn punten waar Corbyn zijn pijlen beter op zou kunnen richten. Het lezen van het boek The road to recovery van de inmiddels gepensioneerde Britse beleggingsexpert en econoom Andrew Smithers zou voor hem, en iedereen die in dit onderwerp geïnteresseerd is, een goede start zijn.