Dansen zolang de muziek speelt

In de afgelopen jaren zijn er meerdere stimuleringspakketten geweest van centrale banken. Het gevolg was dat koersen omhoog spoten zonder ook maar achterom te kijken. Dat tijdperk is duidelijk over. De drie belangrijkste centrale banken hebben in de afgelopen weken allemaal meer gegeven dan wat zij van te voren hadden aangekondigd. Als eerste was daar de centrale bank van Japan die in de lunchpauze van de aandelenhandel op 29 januari de depositorente negatief maakte. De koersen schoten procenten omhoog, maar na zestien minuten was de pret over. De Nikkei Index raakte in het halfuur dat daarop volgde 4,9% kwijt. Een dergelijke heftige beweging was niet eerder gezien nadat een centrale bank meer deed dan verwacht. Als tweede was daar de Europese centrale bank: op 10 maart trok Super Mario zijn bazooka. De DAX-future schoot omhoog naar 9997 punten, en vervolgens gingen de koersen 6,0% naar beneden.

Lees ook: Welke invloed heeft de rente op de prijs van aandelen?

Als laatste was daar afgelopen woensdag de Amerikaanse Fed. Voorzitter Yellen schrapte onverwachts meerdere geplande renteverhogingen voor 2016. De S&P500 gleed in de nacht een procent weg. Dit is niet veel en de volgende dag werden weer hogere koersen bereikt. Het is belangrijk dat de belegger zich realiseert dat het sentiment aan het veranderen is. In 2007 vroeg een reporter van de Financial Times aan de ceo van Citigroup wat er gebeurt als de eerste berichten over liquiditeitsproblemen bij banken komen. Er is dan een probleem, was het antwoord, maar zolang de muziek speelt, moet je blijven staan en dansen. Zolang er binnen 24 uur na een besluit, waarin meer gegeven is dan verwacht, hogere koersen op de borden komen te staan, geloven wij dat beleggers geloven in centrale banken. Staan er 24 uur later lagere koersen op de borden, dan stopt de muziek.

Lees ook: Column: De ECB zorgt dat het systeem niet geneest

In de afgelopen jaren zijn er meerdere stimuleringspakketten geweest van centrale banken. Het gevolg was dat koersen omhoog spoten zonder ook maar achterom te kijken. Dat tijdperk is duidelijk over. De drie belangrijkste centrale banken hebben in de afgelopen weken allemaal meer gegeven dan wat zij van te voren hadden aangekondigd. Als eerste was daar de centrale bank van Japan die in de lunchpauze van de aandelenhandel op 29 januari de depositorente negatief maakte. De koersen schoten procenten omhoog, maar na zestien minuten was de pret over. De Nikkei Index raakte in het halfuur dat daarop volgde 4,9% kwijt. Een dergelijke heftige beweging was niet eerder gezien nadat een centrale bank meer deed dan verwacht. Als tweede was daar de Europese centrale bank: op 10 maart trok Super Mario zijn bazooka. De DAX-future schoot omhoog naar 9997 punten, en vervolgens gingen de koersen 6,0% naar beneden.

Lees ook: Welke invloed heeft de rente op de prijs van aandelen?

Als laatste was daar afgelopen woensdag de Amerikaanse Fed. Voorzitter Yellen schrapte onverwachts meerdere geplande renteverhogingen voor 2016. De S&P500 gleed in de nacht een procent weg. Dit is niet veel en de volgende dag werden weer hogere koersen bereikt. Het is belangrijk dat de belegger zich realiseert dat het sentiment aan het veranderen is. In 2007 vroeg een reporter van de Financial Times aan de ceo van Citigroup wat er gebeurt als de eerste berichten over liquiditeitsproblemen bij banken komen. Er is dan een probleem, was het antwoord, maar zolang de muziek speelt, moet je blijven staan en dansen. Zolang er binnen 24 uur na een besluit, waarin meer gegeven is dan verwacht, hogere koersen op de borden komen te staan, geloven wij dat beleggers geloven in centrale banken. Staan er 24 uur later lagere koersen op de borden, dan stopt de muziek.

Lees ook: Column: De ECB zorgt dat het systeem niet geneest