Dividend maakt het verschil
Het feit dat een aandeel door het leven gaat als dividendaristocraat, betekent nog niet dat het bedrijf tot in alle eeuwigheid het dividend zal kunnen verhogenEr bestaat ook een lijst met Europese aandelen van dit soort: de S&P Europe 350 Dividend Aristocrats. Maar in Europa vindt u nauwelijks aandelen die tien jaar lang hun dividend hebben verhoogd, laat staan 25 jaar. Dat ondervond ook Standard and Poor’s toen de indexaanbieder plannen had voor de Europese variant van de S&P500 Dividend Aristocrats. Europese beleggers hechten meer belang aan de hoogte van het dividend, terwijl Amerikanen nadrukkelijk de regelmatige verhoging van het dividend waarderen. Dat verschil in waardering komt ook tot uitdrukking bij de maandelijkse distributie van het dividend, maar dat even terzijde. Omdat op het oude continent geen rijke traditie bestaat van aandelen met een smetteloze dividendgeschiedenis van 25 jaar, beoordeelt Standard and Poor’s Europese aandelen noodgedwongen op hun dividendontwikkeling over tien jaar.
Het feit dat een aandeel door het leven gaat als dividendaristocraat, betekent nog niet dat het bedrijf tot in alle eeuwigheid het dividend zal kunnen verhogen. Een perfect discours geeft vertrouwen, maar het is geenszins een garantie voor nog eens 10 jaar aan dividendgroei. De kredietcrisis maakte zowel in Europa als in de Verenigde Staten een eind aan de smetteloze dividendgeschiedenis van menig bank en verzekeraar. Daartegenover staat - iets wat ook door veel ervaren beleggers onderschat wordt - dat het koersrendement van dividendaristocraten één tot twee procentpunten hoger is dan dat van reguliere indices. Dat klinkt misschien niet veel, maar het zorgt er wel voor dat over een periode van tien jaar de opbrengst doorgaans 50 tot 100 procent hoger uitvalt. Zo ziet u maar, hoe een klein verschil een wereld van verschil maakt.
Bent u overtuigd? Dit zijn op basis van het aantal koopadviezen van aandelenanalisten de parels onder de Dividend Aristocrats.
Lees ook: Hedgefund in zwaar weer
Op zoek naar aandelen met een aantrekkelijk dividend? Dit zijn op dit moment op Wall Street en de Europese aandelenmarkten de parels onder de Dividend Aristocrats. Het zijn aandelen die hun dividend al 10 tot 25 jaar verhogen.
Door de lage rente op obligaties en spaardeposito’s liefogen steeds meer beleggers naar aandelen die dividend betalen. Omdat de aandelen van bedrijven die regelmatig het dividend verhogen meer zekerheid bieden dan aandelen met eenmalige meevallers, zien veel spaarders in aandelen met een lange geschiedenis van dividendverhogingen een alternatief voor staatsobligaties. Maar in Europa is dit soort aandelen dun gezaaid; op Wall Street daarentegen vindt u volop aandelen die jaar in jaar uit het dividend verhogen. Een perfecte dividendgeschiedenis van 25 jaar is daar geen uitzondering. Aandelen die 25 jaar lang elk jaar opnieuw meer dividend betalen, worden in de Verenigde Staten dividendaristocraten genoemd. De Amerikaanse indexaanbieder Standard and Poor’s ontwikkelde voor dit soort aandelen zelfs een aparte index: de S&P500 Dividend Aristocrats.
Het feit dat een aandeel door het leven gaat als dividendaristocraat, betekent nog niet dat het bedrijf tot in alle eeuwigheid het dividend zal kunnen verhogen
Er bestaat ook een lijst met Europese aandelen van dit soort: de S&P Europe 350 Dividend Aristocrats. Maar in Europa vindt u nauwelijks aandelen die tien jaar lang hun dividend hebben verhoogd, laat staan 25 jaar. Dat ondervond ook Standard and Poor’s toen de indexaanbieder plannen had voor de Europese variant van de S&P500 Dividend Aristocrats. Europese beleggers hechten meer belang aan de hoogte van het dividend, terwijl Amerikanen nadrukkelijk de regelmatige verhoging van het dividend waarderen. Dat verschil in waardering komt ook tot uitdrukking bij de maandelijkse distributie van het dividend, maar dat even terzijde. Omdat op het oude continent geen rijke traditie bestaat van aandelen met een smetteloze dividendgeschiedenis van 25 jaar, beoordeelt Standard and Poor’s Europese aandelen noodgedwongen op hun dividendontwikkeling over tien jaar.
Het feit dat een aandeel door het leven gaat als dividendaristocraat, betekent nog niet dat het bedrijf tot in alle eeuwigheid het dividend zal kunnen verhogen. Een perfect discours geeft vertrouwen, maar het is geenszins een garantie voor nog eens 10 jaar aan dividendgroei. De kredietcrisis maakte zowel in Europa als in de Verenigde Staten een eind aan de smetteloze dividendgeschiedenis van menig bank en verzekeraar. Daartegenover staat – iets wat ook door veel ervaren beleggers onderschat wordt – dat het koersrendement van dividendaristocraten één tot twee procentpunten hoger is dan dat van reguliere indices. Dat klinkt misschien niet veel, maar het zorgt er wel voor dat over een periode van tien jaar de opbrengst doorgaans 50 tot 100 procent hoger uitvalt. Zo ziet u maar, hoe een klein verschil een wereld van verschil maakt.
Bent u overtuigd? Dit zijn op basis van het aantal koopadviezen van aandelenanalisten de parels onder de Dividend Aristocrats.
Lees ook: Hedgefund in zwaar weer
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.