Column: de drie grootste fouten

De grootste beleggersfouten komen allemaal neer op menselijke gedrag en niet je huiswerk doen. Dit staat in de theorieboekjes, en als ik kijk naar mijn eerste beleggingen dan klopt dit helemaal. Zestien jaar geleden kocht ik mijn eerste aandelen. Het waren internetaandelen en de internetzeepbel stond al bijna op knappen. Ik was ervan overtuigd dat internet een steeds grotere rol in onze samenleving zou gaan spelen. In deze periode maakte ik de drie grootste fouten die bij beleggen mogelijk zijn.

De eerste fout is denken dat als jij de toekomst kan voorspellen, de winsten automatisch zullen volgen. De k/w was bij de internetaandelen veel te hoog, omdat iedereen doorhad dat internet de samenleving ging veranderen. Als iedereen een ontwikkeling ziet aankomen, dan betaalt de belegger te veel geld om aandelen in deze ontwikkeling te beleggen. Het was een harde en dure les. Ik ben nu wat ouder en heb wat meer geld. De zeepbellen van de opkomende markten in 2007, van grondstoffen in 2008 en goud in 2011 heb ik weten te vermijden.
De tweede fout is te zeker van jezelf zijn. Ik deed daarom niet aan spreiding. Deze fout zorgde ervoor dat de financiële gevolgen van de eerste fout flink toenamen.
De derde fout is het niet willen maken van fouten. Ik was erachter gekomen dat internetaandelen geen verstandige keuzen waren. Mijn plan was vervolgens om te verkopen op het moment dat de zeepbel weer zou worden opgeblazen, want dan kon ik bij break-even uitstappen. De behavioural finance leert dat de belegger dit doet omdat hij dan kan uitstappen zonder verlies. Dit zou betekenen dat er geen fout is gemaakt, waardoor er geen deuk in zijn ego komt. Beleggen is niet het zoeken naar kansen, maar het elimineren van fouten.

Lees ook: Column: de goudprijs kan alleen maar omhoog