Column: wanneer stopt de muziek?
Lees ook: Column: gevaarlijke combinatie
In juli 2007 zei de toenmalige ceo van Citigroup Charles Prince in de Financial Times: ‘As long as the music is playing, you’ve got to get up and dance, We’re still dancing.’ Mijn vrije vertaling hiervan is dat Citigroup in competitie was met andere banken in het almaar soepeler verstrekken van leningen. Citigroup kon het zich niet veroorloven om ermee te stoppen. In het kwartaal daarna stopte de muziek en Prince legde zijn functie als ceo neer. Een jaar later had de hele wereld last van de globale financiële crisis.
De uitspraak van Prince is ook toepasbaar op de sterke merken in de wereld, die in alle sectoren te vinden zijn. De aandelen van voedingsconcern Unilever, kledingfabrikant Adidas en van internetverkoper Amazon hebben in de afgelopen maand allemaal een all time high neergezet. De sterke merken zijn volgens Robeco in de afgelopen vijf jaar met gemiddeld 16,5% per jaar gestegen. Dat de topmerken de wind in de zeilen hebben, is voor een belangrijk deel te danken aan de Wereldhandelsorganisatie. Het bevorderen van de wereldhandel is goed voor sterke merken; ze kunnen immers in goedkopere landen gaan produceren. Het is slecht voor de werknemer, die er over de hele wereld concurrenten bij krijgt. Sterke merken profiteren ook van robotisering: de kosten dalen sterk, de winst schiet omhoog en er zijn een stuk minder werknemers nodig.
Beleggers vinden dit geweldig. Als een aandeel als Unilever door de Brexit op één dag met 7,3% daalt, dan staan ze in de rij om dit aandeel op te kopen om het vervolgens tot een nieuwe recordhoogte te laten stijgen. Een aandeel dat al twintig jaar het dividend laat stijgen is aantrekkelijker dan de spaarrente die maar blijft dalen. De muziek gaat een keer stoppen, maar het is nu nog tijd om te dansen.
Lees ook: Column: gevaarlijke combinatie