Commentaar: ongewenst advies

Deze maand hebben de Europese Centrale Bank, de Federal Reserve en de Bank of Japan hun beleid toegelicht en in een enkel geval ook aangepast. Dat leidde even tot stijgende kapitaalmarktrentes maar inmiddels ligt het effectief rendement op langlopende staatsleningen al weer op het extreem lage niveau van begin september. Centrale bankiers krijgen – ook van ons – vaak de schuld van de historisch lage renteniveaus. Onterecht, zo verklaarde Stephen Poloz, gouverneur van de centrale bank van Canada, onlangs. Volgens hem spelen verschillende langetermijntrends een belangrijker rol dan monetair beleid. Denk aan de vergrijzing, overcapaciteit in de industrie en de arbeidsmarkt en een mondiaal overschot aan spaargeld. Poloz heeft hier best een punt. Maar de hand van de centrale banken op de obligatiemarkt is wel degelijk duidelijk zichtbaar. Bijvoorbeeld bij de Bank of Japan, die vorige week expliciet aankondigde het effectief rendement op tienjarige Japanse staatsleningen op 0% te willen houden. Volgens Stephen Poloz zorgen de door hem genoemde langetermijntrends ervoor dat de korte en lange rente voorlopig op een laag niveau zullen blijven. Vervelend misschien voor spaarders, aldus de centrale bankier, maar de lage rente heeft zelfs voor hen positieve effecten. Die leidt immers tot hogere prijzen van aandelen, obligaties en vastgoed. Spaarders moeten van Poloz daarom de samenstelling van hun portefeuille aanpassen – lees: meer risicovolle beleggingen kopen zoals aandelen en bedrijfsobligaties. Wie nu een jaarlijks inkomen van 3-4% uit zijn beleggingsportefeuille wil halen is daarvoor aangewezen op bijvoorbeeld Europese high yield obligaties of Europese aandelen. Voor de kredietcrisis kon dat inkomen nog met een combinatie van een spaarrekening en een oerdegelijke Nederlandse tienjarige staatsobligatie worden behaald. Een dergelijke staatslening geeft nu echter een inkomen van 0% en de spaarrente ligt nog geen half procentpunt hoger. Misschien ligt de verantwoordelijkheid daarvoor inderdaad niet alleen bij centrale bankiers, zoals de gouverneur van de Bank of Canada stelt. Maar dat is geen excuus om beleggers naar aanmerkelijk risicovollere vermogenscategorieën te leiden, die bovendien zo overgewaardeerd zijn dat de rendementsperspectieven ervan voor de komende jaren ruim onder het historisch gemiddelde liggen.

Lees ook: Commentaar: meer informatie over ETF’s

Deze maand hebben de Europese Centrale Bank, de Federal Reserve en de Bank of Japan hun beleid toegelicht en in een enkel geval ook aangepast. Dat leidde even tot stijgende kapitaalmarktrentes maar inmiddels ligt het effectief rendement op langlopende staatsleningen al weer op het extreem lage niveau van begin september. Centrale bankiers krijgen – ook van ons – vaak de schuld van de historisch lage renteniveaus. Onterecht, zo verklaarde Stephen Poloz, gouverneur van de centrale bank van Canada, onlangs. Volgens hem spelen verschillende langetermijntrends een belangrijker rol dan monetair beleid. Denk aan de vergrijzing, overcapaciteit in de industrie en de arbeidsmarkt en een mondiaal overschot aan spaargeld. Poloz heeft hier best een punt. Maar de hand van de centrale banken op de obligatiemarkt is wel degelijk duidelijk zichtbaar. Bijvoorbeeld bij de Bank of Japan, die vorige week expliciet aankondigde het effectief rendement op tienjarige Japanse staatsleningen op 0% te willen houden.

Volgens Stephen Poloz zorgen de door hem genoemde langetermijntrends ervoor dat de korte en lange rente voorlopig op een laag niveau zullen blijven. Vervelend misschien voor spaarders, aldus de centrale bankier, maar de lage rente heeft zelfs voor hen positieve effecten. Die leidt immers tot hogere prijzen van aandelen, obligaties en vastgoed. Spaarders moeten van Poloz daarom de samenstelling van hun portefeuille aanpassen – lees: meer risicovolle beleggingen kopen zoals aandelen en bedrijfsobligaties.

Wie nu een jaarlijks inkomen van 3-4% uit zijn beleggingsportefeuille wil halen is daarvoor aangewezen op bijvoorbeeld Europese high yield obligaties of Europese aandelen. Voor de kredietcrisis kon dat inkomen nog met een combinatie van een spaarrekening en een oerdegelijke Nederlandse tienjarige staatsobligatie worden behaald. Een dergelijke staatslening geeft nu echter een inkomen van 0% en de spaarrente ligt nog geen half procentpunt hoger. Misschien ligt de verantwoordelijkheid daarvoor inderdaad niet alleen bij centrale bankiers, zoals de gouverneur van de Bank of Canada stelt. Maar dat is geen excuus om beleggers naar aanmerkelijk risicovollere vermogenscategorieën te leiden, die bovendien zo overgewaardeerd zijn dat de rendementsperspectieven ervan voor de komende jaren ruim onder het historisch gemiddelde liggen.

Lees ook: Commentaar: meer informatie over ETF’s