Beter Beleggen in januari

De maand december is halverwege. De meeste institutionele partijen sluiten hun boeken voor dit jaar. Dat wil zeggen dat zij de balans opmaken van 2016 en de slecht presterende aandelen uit hun portefeuille verwijderen. Op deze wijze probeert men miskopen te verdoezelen, want aan het einde van het jaar worden de fonds- en vermogensbeheerders afgerekend op hun prestaties en worden de bonussen uitgekeerd. Het opleuken van de eindejaarrapportage is beter bekend onder de Engelse term window dressing.

Naar verluidt kan men het fenomeen in de Verenigde Staten zelfs op kwartaalbasis waarnemen, maar in onze contreien is het voornamelijk zichtbaar tegen het einde van het jaar. Omdat zij ook beoordeeld worden op de mate van risico die ze nemen en er in het jaarverslag gunstig vanaf willen komen, verkopen vermogensbeheerders naast hun miskleunen ook de ‘speculatieve’ aandelen van kleine en middelgrote bedrijven (smallcaps), waarna de vrijgekomen middelen ‘veilig’ worden herbelegd in blue chips die een mooi beursjaar achter de rug hebben.

Aan het begin van het nieuwe jaar worden de posities echter teruggedraaid. Overtuigd van het onderliggende winstpotentieel neemt een groot aantal van de professionele partijen afscheid van de blue chips en kopen ze hun speculatieve posities terug, waardoor de koersen in januari hard omhoog gaan. Het verschijnsel dat smallcaps in de eerste maand van het jaar bovenmatig stijgen, staat te boek als het januari-effect.

Aan dit januari-effect ligt nog een fiscale regel ten grondslag. In de Verenigde Staten wordt het rendement op aandelen aangeslagen voor vermogenswinstbelasting en daarbij mag men de gerealiseerde verliezen verrekenen. Vooral de aandelen die in een kalenderjaar hard zijn gedaald, zouden tegen het jaareinde verder dalen omdat particuliere beleggers ze verkopen om op deze wijze minder te hoeven afdragen aan de belastingdienst. Aan het begin van het nieuwe jaar echter, is de verkoopdruk volledig weggevallen en drijven koopjesjagers de koersen van deze aandelen sterk op.

Indicator
Het januari-effect gaat dus hand in hand met het size-effect (smallcaps outperformen largecaps) en het wordt wel eens verward met de januari-indicator. Het januari-effect is het fenomeen waarbij koopjesjagers achtergebleven, met name kleine aandelen oppikken die kort voor de jaarwisseling verkocht zijn om fiscale redenen. De januari-indicator biedt de mogelijkheid om al vroeg in het jaar vooruit te kijken naar het nieuwe beursjaar. Het rendement van de maand januari blijkt een goede voorspeller van het jaarrendement te zijn. De Amerikanen hebben er zelfs een spreuk voor: As goes January, so goes the year, oftewel ludiek vertaald: ‘Zo gaat ‘januaar’, zo gaat het jaar’.

Dus als Wall Street het jaar voortvarend start, eindigt het beursjaar in schoonheid en bij een start in mineur, volgt er een min. Gegevens van de afgelopen 86 jaar voor de S&P500 bevestigen de geldigheid van de stelregel. Van de 55 jaren waarin januari winst opleverde, eindigden er 44 met winst, een slagingskans van 80%. Omgekeerd: van de 34 jaren dat het rendement in januari negatief was, eindigden er 19 in verlies, een percentage van 55,9%. Alles bij elkaar is de kans dat de januari-regel op gaat 70,8%.

As goes January, so goes the year geldt ook voor de Europese aandelenmarkten. De voorspellende waarde is van dezelfde orde van grootte als voor de S&P500, maar een logische verklaring voor het fenomeen ontbreekt.

Met het jaareinde in zicht, rijst de vraag of aandelenbeleggers in de maand januari op de Amerikaanse en Europese beurzen opnieuw fraaie rendementen kunnen rapen. Hoewel smallcaps (worden vaak door kleinere beleggers gekocht) nog altijd gevoelig zijn voor het januari-effect, raden wij u in het licht van de Trump-rally niet aan om er volgend jaar hoog op in te zetten.

Lees ook: Snurer blikt vooruit: de markt wil omhoog

Wie mag dit artikel niet missen? U kunt als abonnee dit artikel cadeau geven aan uw vrienden of familie. Klik bovenaan het artikel op de link en het artikel wordt per e-mail doorgestuurd.