Europese renaissance

De Europese aandelenmarkt vierde eind vorig jaar een jubileum. Niet een om erg trots op te zijn overigens. Want nu al tien jaar presteren Euro-aandelen slechter dan staatsobligaties uit de eurozone. En niet zo’n klein beetje slechter ook. De iBoxx-index van staatsobligaties met een looptijd van zeven tot tien jaar van landen uit de eurozone behaalde over de afgelopen tien jaar een zestig procentpunt cumulatief hoger rendement dan euro-aandelen. Nu hebben staatsobligaties een extreem goede periode achter de rug, maar Amerikaanse aandelen hebben het rendement op langlopende Amerikaanse staatsleningen een kleine drie jaar geleden al ingehaald.
Ook afgelopen jaar bleef de Europese aandelenmarkt weer duidelijk achter bij de Amerikaanse. Ongetwijfeld tot verrassing van verschillende brokers, zoals Citi, Credit Suisse en Goldman Sachs. Zij voorzagen duidelijk hogere rendementen voor Europese aandelen dan voor de Amerikaanse beurs. Citi en Goldman Sachs voorzagen eind 2016 een stand van respectievelijk 440 en 400 punten voor de Stoxx Europe 600-index. Dat die prognose niet helemaal is uitgekomen is een understatement. De eindstand van de Stoxx Europe 600-index afgelopen jaar was 361,41 punten.
De prognose van Credit Suisse pakte niet veel beter uit. De broker verwachtte dat de Eurostoxx50-index eind 2016 op 3850 punten zou staan. In werkelijkheid strandde de index ultimo 2016 op slechts 3290,52 punten.

Japans voorbeeld
Maar hoop doet leven, dus ook dit jaar zijn er weer brokers die een lans breken voor Europese aandelen. Bijvoorbeeld UBS, dat van mening is dat Europa nu eindelijk de bodem in de winstgroei heeft bereikt. Begin 2007 bereikte de gemiddelde winst per aandeel van het Europese bedrijfsleven het topniveau. Tien jaar later ligt de winst nog 43% onder de piek van 2007. Als de komende vijf jaar de winst per aandeel met 43% groeit, presteert het Europese bedrijfsleven nog slechter dan het Japanse bedrijfsleven dat er na 1989 liefst vijftien jaar over deed om het oude winstniveau weer te bereiken, zo berekende UBS. De broker ziet drie redenen waarom de Europese bedrijfswinsten de komende jaren weer kunnen stijgen. Om te beginnen verwacht UBS verbetering in de grondstoffenprijzen. Daarnaast lijkt de inflatie en daarmee de omzetgroei van Europese bedrijven aan te trekken. En ten derde lijkt er ook verbetering op te treden in de economieën van de opkomende landen, belangrijke afzetmarkten voor Europese bedrijven. Als er een herstel van de Europese bedrijfswinsten optreedt dan zullen beleggers oog krijgen voor waarderingsmaatstaven die zijn gebaseerd op de voor de economische cyclus gecorrigeerde winsten, meent de broker. UBS noemt de ‘cyclically adjusted price earnings ratio’, kortweg CAPE, als voorbeeld. De CAPE is een koers-winstverhouding die niet wordt berekend op basis van de winst per aandeel over perioden van twaalf maanden, maar op basis van de gemiddelde winst per aandeel over perioden van tien jaar. In Beleggers Belangen gebruiken wij niet CAPE maar Shiller k/w – vernoemd naar Nobelprijswinnaar Robert Shiller – als naam voor deze maatstaf.

Volgens UBS ligt het langetermijngemiddelde van de Europese Shiller k/w op 20. Dat is ruim boven het huidige niveau van ongeveer 16,5. Op basis daarvan ziet de broker een opwaarts potentieel van Europese aandelen van zo’n 20% voor dit jaar. Wij zijn een groot voorstander van het gebruik van de Shiller k/w of CAPE maar dan wel op de juiste manier. Een waarderingsmaatstaf die voor de pieken en dalen van de economische cyclus over tien jaar is gecorrigeerd, is niet geschikt om prognoses voor één jaar mee te maken, zoals UBS doet. Bovendien is ruim 20 weliswaar het langetermijngemiddelde van de Shiller k/w voor de Europese beurs, maar dat is op basis van data vanaf de jaren zeventig.
Het langetermijngemiddelde voor de Amerikaanse beurs – waarvoor data beschikbaar zijn die terug gaan tot 1871 – is echter geen 20 maar 16,5. De Shiller k/w voor de Amerikaanse beurs bedraagt nu zo’n 27. Daarmee delen wij het enthousiasme van sommige brokers voor Europese aandelen – ook al omdat de balanspositie van Europese bedrijven meer solide is dan die van Amerikaanse bedrijven – maar dan wel bij een beleggingshorizon van tien en niet slechts één jaar.

Lees ook: Struisvogelpolitiek?

Wie mag dit artikel niet missen? U kunt als abonnee dit artikel cadeau geven aan uw vrienden of familie. Klik bovenaan het artikel op de link en het artikel wordt per e-mail doorgestuurd.