Glencore is een overlever

Glencore, met hoofdzetel in Zwitserland, is een gediversifieerd mijnbouwbedrijf met activa in bijna alle werelddelen, beursgenoteerd aan de NYSE sinds 2011. De industriële tak van de groep is onderverdeeld in een afdeling metalen en mineralen en een afdeling energieproducten. De eerste is veruit de grootste groep met activiteiten in koper, zink en in mindere mate nikkel. Als bijproduct wordt ook kobalt ontgonnen, waarvan Glencore de grootste individuele aanbieder is. De energietak bevat naast de exploratie van ruwe olie ook verschillende steenkoolactiva. Glencore is een van de weinige bedrijven die in het potentieel van steenkool als goedkope energiebron blijft geloven en er ook in investeert. Als grootste exporteur van steenkool voor elektriciteitscentrales (thermal coal) zette Glencore eerder dit jaar zijn zinnen op de Australische Coal&Allied activa van Rio Tinto. Rio gaf echter de voorkeur aan het bod van het Chinese Yancoal.

Buitenbeentje
Glencore is een buitenbeentje in de gediversifieerde mijnbouwbedrijven omdat het ook een handelsafdeling heeft die inkomsten genereert uit de aan- en verkoop van grondstoffen (arbitrage). Het gaat daarbij niet alleen om grondstoffen die Glencore zelf produceert. Deze handelsafdeling is zowel een uitstekende aanvulling als een diversificatie. De handelsactiviteit geeft Glencore een goed zicht op de globale vraag- en aanbodstromen van de meest uiteenlopende grondstoffen Die kennis kan worden gebruikt om zelf beslissingen op te baseren op het vlak van de eigen grondstoffen. Bijkomend voordeel is een beter zicht op potentiële strategische investeringen of overnames. De inkomsten van de handelsafdeling worden met name bepaald door de prijsvolatiliteit van de grondstoffen die worden verhandeld. Dit maakt deze activiteit veel minder cyclisch dan de mijnbouw.

Robuuste cijfers
Glencore zit na een moeilijke periode sinds vorig jaar zowel operationeel als financieel terug op het goede spoor. Dit werd bevestigd door een sterke eerste jaarhelft waarbij de aangepaste bedrijfswinst of ebitda op jaarbasis met 68% toenam naar $6,74 miljard. De industriële tak van de groep leverde de grootste bijdrage met een klim van 95% naar $5,28 mrd. De toename van de winst bij de handelsdivisie was met 11% een stuk kleiner. Toch leverde deze activiteit een ebitda van $1,46 mrd op. Dit was meer dan verwacht, gezien de vrij lage prijsvolatiliteit op de meeste grondstofmarkten tijdens de eerste jaarhelft. De hogere winst bij de industriële tak was met name te danken aan de prijsstijgingen bij de grondstoffen, gekoppeld aan een daling van de kosten.

Kobalt, zink en koper
Tegenwind kwam er van de dollar, de munt waarin de grondstoffen worden afgerekend. De Amerikaanse munt werd in de eerste helft van 2017 flink goedkoper. Dit is een nadeel in landen waar Glencore produceert en kosten (zoals arbeid) in lokale valuta’s worden afgerekend.

Met uitzondering van zink lagen de productievolumes in de eerste jaarhelft lager. Dit werd ruim gecompenseerd door de hogere prijzen. Bij de groep ‘Metalen en mineralen’ steeg de ebitda met 54% naar $3,6 mrd. De vooruitgang was het grootst bij kobalt (+102%), zink (+49%) en koper (+22%). Koper zorgde voor de grootste bijdrage aan de bedrijfswinst in de eerste jaarhelft. De winst van de energieafdeling verdrievoudigde naar $1,8 mrd. Dit was het gevolg van de sterke prijsstijging bij steenkool. Op groepsniveau klom de operationele kasstroom naar $4,9 mrd. Dit was ruim voldoende om de kapitaaluitgaven te dekken. Daardoor was ook de vrije kasstroom positief.

De hoge schuldpositie was de achilleshiel van Glencore. Na de monsterovername van Xstrata voor bijna $30 mrd in 2013 piekte de netto groepsschuld een jaar later op $37,6 mrd. Deze werd de voorbije jaren flink afgebouwd door een combinatie van kostenbesparingen, het herfinancieren van schulden en het ophalen van extra kapitaal. Glencore gaf voor $2,5 mrd nieuwe aandelen uit, wat het belang van de bestaande aandeelhouders verwaterde. Ook het dividend ging (tijdelijk) voor de bijl. Maar veruit de grootste bijdrage kwam uit de verkoop van activa. Na de eerste jaarhelft was de netto schuld gereduceerd tot $13,9 mrd of 1,07 keer de verwachte ebitda van dit jaar. Op de top bedroeg de schuld meer dan drie keer de ebitda. Er staan nog verschillende activa in de etalage.

Glencore wil eind dit jaar de schuld terugbrengen naar $11,1 mrd. Dit neemt niet weg dat Glencore nog steeds groeiplannen heeft. Samen met het staatsinvesteringsfonds van Qatar, een belangrijke aandeelhouder van Glencore, werd een vijfde van de Russische olieproducent Rosneft gekocht. Glencore liet ook openlijk interesse blijken in de Amerikaanse granenhandelaar Bunge. De kapitaaluitgaven zullen de komende drie tot vijf jaar op gemiddeld $4 mrd per jaar uitkomen.

In 2017 is er opnieuw ruimte voor een dividend waarbij gespreid over mei en september $1 miljard zal worden uitgekeerd. Met iets meer dan 1,5% is het rendement daarmee nog steeds een stuk lager dan bij sectorgenoten BHP Billiton en Rio Tinto. Vanaf volgend jaar wordt het dividend gekoppeld aan de vrije kasstroom. Daarbij zal de genoemde $1 mrd worden aangevuld met minstens een kwart van de vrije kasstroom die door de industriële tak wordt gerealiseerd.

Pieken
Glencore profiteert van de gestegen grondstofprijzen . Dit uit zich onder meer in een verdere schuldenafbouw en een herneming van het dividend. De afhankelijkheid van de volatiele grondstoffenprijzen blijft echter hoog. Het aandeel is sinds het historisch dieptepunt van begin 2016 ruim vervijfvoudigd. We verwachten dat de prijzen van de basismetalen en steenkool binnenkort (tijdelijk) zullen pieken. De huidige koers biedt daarom geen gunstig instapmoment.

Wie mag dit artikel niet missen? U kunt als abonnee dit artikel cadeau geven aan uw vrienden of familie. Klik bovenaan het artikel op de link en het artikel wordt per e-mail doorgestuurd.