Crashbestendige Dividendaandelen

Het lijkt erop dat beleggers de correctie van begin februari achter zich hebben gelaten, toch blijft het opletten geblazen. Niemand weet wanneer, maar de volgende crash komt eraan. In een beurskrach gaat bij handelaren, beleggingsfondsen en particulieren heel wat geld verloren. Er gaat echter nog veel meer geld verloren bij het anticiperen op koersdalingen dan in de correctie zelf.

Bekende beurscrashes

In het verleden zijn er een paar grote beurscrashes geweest. De bekendste zijn die van 1929, 1987 en 2008. Op donderdag 24 oktober 1929, ook wel Black Thursday (zwarte donderdag) genoemd, verliep de handel op Wall Street stormachtig en ook op maandag 28 en dinsdag 29 oktober speelde zich beursdrama’s af. Het was de eerste krach met gevolgen voor de hele wereld. The Great Depression (de grote depressie) was begonnen. De somberste periode uit de Amerikaanse economie duurde van 1929 tot 1933, waarbij de Dow Jones op vrijdag 8 juli 1932 het absolute dieptepunt van 41,22 punten bereikte. Dat is haast 90% onder de piek van 381,17 punten op dinsdag 3 september 1929.

Op maandag 19 oktober 1987 doken de aandelenkoersen in New York fors lager. Op de zogeheten Black Monday (zwarte maandag) maakte de Dow Jones een snoekduik van 508 punten. Dat komt neer op een min van 22,6%; immer nog het grootste verlies op één dag. Al met al leverden de aandelen op Wall Street in tijd van twee maanden 36% in. Achteraf bekeken was de krach van 1987 niet meer dan een rimpeling in de opgaande lijn.

Ook in maart 2000 raakten beleggers in de stress van de scherp dalende beurskoersen op Wall Street. Het begon met zorgen over de Cash Burn Rate (financieringsbehoefte) van biotechnologiebedrijven die een maand later oversloeg naar de hype rond internetaandelen. Het knappen van de internetzeepbel had voor de Dow Jones echter meer weg van een sluipkrach dan van een zinderende knal. Tussen maart 2000 en oktober 2002 verloor de graadmeter ‘slechts’ 37,8%. De Interactive Internet index (IIX) ging echter met meer dan 90% onderuit, dat even terzijde.

Met de kennis van nu kan men stellen dat het internet de toenmalige hooggespannen verwachtingen ruimschoots heeft overtroffen, maar net op het moment dat Wall Street de malaise goed en wel te boven was, diende zich in de zomer van 2007 de volgende beurscrisis zich aan. Door de kredietcrisis, ontstaan in de Verenigde Staten, daalden in september en oktober 2008 de beurzen wereldwijd met tientallen procenten. Per saldo verloor de Dow Jones tussen de top van oktober 2007 en het dal van maart 2009 maar liefst 53,8%. Dat is veel meer dan in de internetcrash, maar beduidend minder dan in de grote depressie.

De jongste vier

Wie een blik werpt op het beursgeweld van de afgelopen 25 jaar, ziet dat aandelenkoersen vier keer in hoge mate de speelbal zijn geweest van veronderstellingen, speculatie en emotie. Zo had je in de nazomer van 1998 het debacle met Long-Term Capital Management, een prestigieus en ogenschijnlijk een onfeilbaar hedgefund beheerd door Nobelprijswinnaars, met kort daarop de Ruslandcrisis. Per saldo daalden de beurskoersen op Wall Street net geen 20%, om precies te zijn -19,3%. Koersdalingen tussen de 15 en 20% worden soms omschreven als mini-beer.

Daarna waren er de bovenvermelde grote koersdalingen als gevolg van de leegloop van de internetbubbel en de kredietcrisis die te boek staat als de Grote Financiële Crisis. En tot slot de schokgolf van de Chinese beurskrach als gevolg van de verrassende devaluatie van de yuan in augustus 2015 en de aanhoudende zorgen om de olieprijs omdat het Chinese groeimodel was vastgelopen. Waardoor ten langen leste beleggers in New York op donderdag 11 februari 2016 werden opgezadeld met een correctie van -14,6%.

In een echte crash gaat alles omlaag. Ook veilig beleggen met dividendaandelen gaat dan mis, maar toch heb je van die aandelen die het beter doen dan andere. De aandelen die sinds 1993 in de jongste vier correcties opvielen met de laagste drawdowns, tekenden door de bank genomen koersverliezen van amper 9,4% op, tegenover -34,2% voor de S&P500 en -57,7% voor het tiental met de hoogste drawdowns.

Achteraf voorkennis

Als men bij dividendaristocraten naar de onderliggende cijfers kijkt, dat wil zeggen naar risico-indicatoren als bèta (maatstaf voor het marktrisico), de standaarddeviatie (koersschommelingen) en het neerwaartse risico (volatiliteit van de koersdalingen), dan wordt snel duidelijk dat het voornamelijk om laagvolatiele aandelen gaat.

Wie zijn dividendaandelen sorteert op de hoogte van de bèta en de voorkeur geeft aan het tiental met het laagste marktrisico, heeft tijdens correcties weinig te vrezen. Door de bank genomen blijft het waardeverlies van de aandelenportefeuille beperkt tot zo’n 11%, wat neerkomt op een kwart van de S&P500. Maar zoals zo vaak schuilen achter een gemiddelde grote verschillen. De gemene deler is niettemin dat uw aandelen het in de regel beter doen dan de markt. En dat is niet onbelangrijk: veel beleggers raken in paniek als hun aandelen sterk dalen en zijn dan snel geneigd om ze te verkopen. Beleggers die door emotie overmand verkopen, lopen veel rendement mis zodra het herstel op de beurzen inzet, of blijven onnodig aan de zijkant staan omdat zij het koersherstel wantrouwen.

Maar wie echt zeker van zijn stuk is, legt zijn aandelen langs de meetlat van de standaarddeviatie of neemt de maat van de negatieve volatiliteit. Ten tijde van correcties is het resultaat nog beter dan met bèta, maar zoals vaak in het leven heeft elk voordeel zijn nadeel. Het licht betere resultaat weegt niet op tegen het risico dat u loopt. Het rendement van laagvolatiele aandelen louter gemeten aan hand van de standaarddeviatie of middels het neerwaartse risico blijft in bullmarkten achter op het rendement van aandelen met een laag marktrisico, met een lage bèta. En laagvolatiele hebben sowieso al de onhebbelijke eigenschap om in een bullmarkt het beursgemiddelde niet te kunnen bijbenen.

Bullmarkt of correctie?

Dat een correctie eraan komt, staat buiten kijf, maar niemand kan met zekerheid zeggen wanneer. Dat kan morgen zijn, volgende maand of over twee jaar. De huidige bullmarkt loopt al sinds maart 2009 en is daarmee de op één na langste in de moderne geschiedenis van Wall Street.

Het einde van bullmarkten is moeilijk te timen en vaak is de beste berenmarktstrategie om vol belegd te blijven. Er gaat immers meer geld verloren bij het anticiperen op grote koersdalingen dan in de correctie zelf. Als u te vroeg inzet op de daling, laat u onnodig rendement liggen, ook met dividendaandelen.

Wie echter in de stress schiet van grote koersschommelingen of van beurscorrecties, kan beter kiezen voor een selecte groep van aandelen, de dividendaristocraten. In de Verenigde Staten zijn dit aandelen van kwaliteitsbedrijven die het economische klimaat al 25 jaar in regen, wind en kou trotseren én het jaarlijkse dividend consistent verhogen. In Europa volstaat volgens indexbeheerder Standard and Poor’s een perfecte dividendhistorie van tien jaar, een zwaktebod.

Door het dividend bent u voor een stijging van uw rendement minder afhankelijk van koerswinst, zeker als u ervoor kiest om het automatisch te herbeleggen. Zo vermijdt u ook een andere, zeer menselijke valkuil: laksheid. De kans is anders groot dat u het dividend dat op uw effectenrekening wordt bijgeschreven, vergeet om te zetten in nieuwe aandelen of de som overmaakt naar uw gewone bankrekening, want dan is het geld snel op aan schoenen of zo.

Dividendaandelen met lage bèta‘s

Omdat de bèta’s van aandelen niet voor het oprapen liggen en er naast de 53 dividendaristocraten uit de S&P500 (large cap) op Wall Street in de S&P MidCap 400 en de S&P SmallCap 600 nog 67 aandelen te vinden zijn met een perfecte dividendhistorie van 25 jaar, hebben we voor u de tien dividendaandelen met de laagste bèta op een rij gezet. Van deze aandelen wordt verwacht dat ze in een correctie kleinere drawdowns zullen laten optekenen en dat ze in de huidige bullmarkt meeprofiteren van de opwaartse trend zolang die intact is.