Belegger van de week: Simon A. Cohen

Waarom bent u met beleggen begonnen?

‘Op mijn vijftiende kreeg ik mijn eerste aandelen Rolinco van mijn vader, een apotheker met een financiële knobbel. Als student economie stoeide ik met ‘droog’ beleggen’ en deed ik veel research. De onbekende wereld van de beurs en de koersontwikkelingen vond ik fascinerend. Rendement maken met meer zekerheid dan in het casino! Na twee jaar ben ik met mijn studie gestopt om te gaan werken bij de afdeling beleggersadviezen van Bank Mees en Hope. Weer later ben ik mijn eigen vermogensbeheer bedrijf begonnen, dat bedrijf heb ik in 2007 goed verkocht.’

Waarom bent u nu een actieve belegger?

‘Na veertig jaar in het vak beleg ik nu mijn eigen vermogen waar ik van moet leven na mijn pensioen. De interesse is gebleven, en de kennis heb ik natuurlijk nog. Zojuist was ik nog bezig met wat putopties die zijn verlopen.’

Wat was uw grootste succes?

‘Dat was een buitenbeentje, een ingewikkeld verhaal. In de jaren zeventig ontdekte ik dat er een fonds bestond dat in Amsterdam en in Londen stond genoteerd, in dollars. Het ging om een Japanse staatslening uit 1910, aflosbaar in Zwitserse franken in de jaren tachtig. Er was vrijwel geen handel in. Ik kwam erachter dat de Londense koers vijf keer hoger was dan die in Amsterdam. Dus kocht ik in Amsterdam, liet ik uitleveren en vloog ermee naar Londen, om ze daar voor veel meer geld te verkopen. Dat ging een aantal keer goed, totdat deze route bij handelaren bekend werd.  De prijzen werden gelijkgetrokken. Zoiets zou nu absoluut niet meer kunnen, alles is veel sneller en transparanter geworden en alles staat op internet.’

Wat was uw grootste teleurstelling?

‘Dat was KPN, ongeveer tien jaar geleden, toen de koers flink inzakte. Gelukkig heb ik altijd putopties om mijn aandelen af te dekken en was ik tot 30% beschermd. Dat deed ik al als vermogensbeheerder in mijn eigen bedrijf en dat doe ik nu ook altijd met mijn eigen beleggingen. Het was geen enorm verlies, maar toch, het was ook geen peanuts.’

Hoeveel tijd besteedt u aan beleggen?

‘Vroeger was het mijn dagtaak, maar nu adviseer ik alleen nog een vermogensbeheerder in de stad en beleg ik een dag per maand voor mijn oude dag. Namelijk op de maandag na de derde vrijdag van de maand, want dan verlopen putopties. Die ga ik dan herbeleggen op de eerste werkdag na het aflopen. Daarnaast schrijf ik op een deel van mijn bezit callopties. Financiële bladen en websites volg ik niet meer, zelfs Beleggers Belangen niet. De rest van mijn tijd ben ik liever maatschappelijk bezig, bijvoorbeeld in een organisatie die ongewenste spanningen in Rotterdam wil verminderen. Heel iets anders!’

Wat is uw beleggingsstijl?

‘Voorzichtig en defensief. Mijn doel is om jaarlijks een goede cashflow te genereren om van te kunnen leven en eventuele grote klappen te kunnen opvangen. Met mijn putopties als ‘verzekering’ zit ik redelijk veilig.’

Wat is uw grootste ergernis?

‘Dat soms de internetverbinding slecht is, zodat ik niet kan kopen of verkopen op het moment dat ik dat wil. Al kan dat je soms ook wel weer behoeden voor verkeerde beslissingen… Of als mijn computer het niet goed doet, zoals nu: zeven toetsen werken niet goed. Dat kan heel verkeerd aflopen als je belegt.’

Welke belegger bewondert u het meest?

‘Tja, daar doe ik niet zo aan, ik heb geen uitgesproken idolen.’

Wat verwacht u de komende tijd van de beurs?

‘Ik ben optimistisch over de beurs in het algemeen als ik naar de komende vijf jaar kijk. Maar het maakt voor mijn beleggingen eigenlijk niet zo veel verschil. Als de beurs omlaag gaat, verkoop ik putopties met winst. En daarna koop ik weer nieuwe, goedkope terug. Als je zo werkt, maakt het niet veel uit welke kant de beurs opgaat.’

Welke tip heeft u voor andere beleggers?

‘Houd je bij je eigen strategie waar je in gelooft en laat je niet van de wijs brengen door andere mensen of beursbewegingen. Kijk niet te vaak naar je portefeuille, tenzij er beursverschillen van 10 tot 15 % zijn. Met een jaarlijks rendement van 5 tot 8% kun je redelijk tevreden zijn. Natuurlijk zijn er die meer maken, maar dan zijn de risico’s navenant groter.’