De echte waarde van waarde

Ik besloot eens te gaan kijken welke fondsen op dit moment eigenlijk als ‘waarde-aandelen’ worden aangemerkt. Want mooie bedrijven met een dikke korting? Laat maar komen, zou ik zeggen. Als belegger wil ik niets liever dan aandelen waarvan de koers duidelijk onder een bepaalde theoretische, maar wel reële waarde ligt. Dat betekent dat koerswinst mogelijk is terwijl het risico niet al te groot is. Je koopt immers onder de ‘echte’ waarde.

MSCI World Value Index

Een nu gepropageerde theorie is dat waarde-aandelen het goed doen bij een stijgende rente, en slecht bij een dalende. Bij groei-aandelen is het precies andersom. Als de rente de komende jaren gaat stijgen, zouden waarde-aandelen het volgens deze theorie dus goed moeten doen, terwijl groei-aandelen even klaar zijn. Maar als ik in de MSCI World Value Index kijk, bekruipt mij toch een gevoel van ongemak over deze theorie.

Om te beginnen is technologie, een typische groeisector, met afstand de grootste sector in deze index, met zo’n 22%. Ik had juist veel industrie, mijnbouw en consumentenbedrijven verwacht. Het zijn echter juist bedrijven als Intel, IBM en Cisco die een grote weging hebben. Al deze bedrijven behoorden de laatste jaren om de een of andere reden in hun markten tot de verliezers.

Ook zitten er tabaksbedrijven in, een sector waar ik niet veel toekomst in zie. Verder zijn banken goed vertegenwoordigd. Een hogere rente is daar enerzijds wel gunstig, maar anderzijds hebben ze ook last van nieuwe fintechbedrijven die de sector veranderen. Oliebedrijven hebben ook al een probleem: de wereld wil minder van hun producten gebruiken, en vroeger of later gaan ze dat merken.

Terughoudend

In de MSCI World Value Index zitten dus, ondanks de grote weging van de technologiesector, allerlei bedrijven die aan de verliezende hand zijn. Ik zie niet in waarom een stijgende rente al deze slecht presterende ondernemingen – met uitzondering van de banken wellicht – ineens tot winnaars zou maken. Er zullen zeker bedrijven zijn die erin zullen slagen het tij te doen keren, maar worden het dan niet vanzelf groei-aandelen?

Als deze bedrijven koerswinsten boeken door bedrijfsmatige verbeteringen en stijgende omzetten en winsten, verdwijnt immers de onderwaardering. Groei-aandelen zijn de Ronaldo’s en Messi’s van de beurs, waarde-aandelen lijken nog het meest op de lokale sterren van de trapveldjes in de wijk. Ik blijf dan ook terughoudend met ‘alle ballen op waarde’.