Een booster voor de Dogs of the Dow

Weinig beleggingsstrategieën zijn nog eenvoudiger dan de Dogs of the Dow. Op de laatste handelsdag van het jaar zet u het dividendrendement van alle aandelen uit de Dow Jones op een rij. Van die lijst koopt u daags na de jaarwisseling de tien aandelen met het hoogste dividendrendement, waarna u ze voor de rest van het jaar aanhoudt. Dat is alles wat u hoeft te doen.

De onderliggende theorie van de Dogs of the Dow hoopt met een tegendraadse aanpak de markt te verslaan. Het idee is dat grote bedrijven cycli van over- en onderwaardering doorlopen en dat zij over voldoende buffers beschikken, zodat zij in de nabije toekomst waarschijnlijk niet zullen falen. De aanname is dat wanneer het aandeel blijk geeft van een hoog dividendrendement, de beurskoers ervan gedaald is. Dit biedt beleggers de mogelijkheid om de aandelen met een korting te kopen, aangezien ze in een neerwaartse spiraal zitten die wellicht over een paar jaar zal verdwijnen.

De keerzijde van de Dogs of the Dow is dat de dividendstrategie ondermaats presteert wanneer waarde-aandelen achterblijven op de markt. In de voorbije tien jaar keken overtuigde waarde-beleggers met lede ogen naar de snelle koersontwikkeling van zogeheten groeiaandelen. Bedrijven met groeipotentieel profiteerden volop van het ruimhartige monetaire beleid van de centrale banken. Groeibedrijven zijn namelijk extra gebaat bij lage rentes en goedkope financiering. De toegang tot goedkoop geld deed ook de markt voor fusies en overnames opbloeien en voedde bij bedrijven de populariteit van aandeleninkoopprogramma’s.

Boostertechnieken

Aandeleninkopen zijn voor bedrijven een manier om het dividendrendement op te krikken. Dividend en de inkoop van aandelen zijn immers beide een vorm van teruggave van kapitaal. Bij dividend gaat het kapitaal naar de zittende aandeelhouders, bij de inkoop van eigen aandelen naar de verkopende partij. De aandeelhouders die op hun handen blijven zitten, krijgen een groter aandeel in het bedrijf en worden voortaan ook beloond met een hogere winst per aandeel, aangezien de nettowinst over minder uitstaande aandelen wordt verdeeld. Aandeleninkopen gaan wel ten koste van de balans. De stijging van de schuldgraad maakt het bedrijf voor de zittende aandeelhouders risicovoller.

Het grootste voordeel van opkoopprogramma’s is dat beleggers de inkoop van eigen aandelen niet als een vaste jaarlijkse verplichting zien, terwijl dit bij dividend wel het geval is. Er is ook geen dividendbelasting over verschuldigd en de signaalfunctie is vaak ook positief. In theorie kopen bedrijven alleen eigen aandelen als deze ondergewaardeerd zijn. Het percentage aan ingekochte aandelen kunt u als booster gebruiken. Als u de aandelen uit de Dow Jones sorteert op het aandeelhoudersrendement, dat is de optelsom van het dividendrendement en het percentage aan ingekochte aandelen, dan krikte u volgens Meb Faber tussen 1984 en 2003 het rendement met een 3 procentpunten op.

De dobermannstrategie van Michael Cannivet doet daar in het tijdvak van 1998-2017 anderhalf procentpunt bovenop. Omdat het dividendrendement bij bedrijven die verlies lijden of te lage cashflows genereren zijn doel voorbij kan schieten, gooit hij het over een andere boeg. Zijn techniek vergt wat meer rekenwerk, maar de spelregels zijn voor iedereen gemakkelijk te volgen. Eerst rangschikt u de aandelen uit de Dow Jones op het rendement op eigen vermogen. Vervolgens sorteert u de top-20 op de free cashflow yield. Dat is de ratio van de koers en de vrije kasstroom. En net als bij de klassieke Dogs of the Dow koopt u daarvan de top-10 en wordt het hele proces na een jaar herhaald.

De booster

Helaas zijn de hierboven vermelde overrendementen niet direct met elkaar te vergelijken. Het betreft namelijk verschillende periodes. Uit een vergelijkende test blijkt niettemin dat in de voorbije vier jaar de dobermannstrategie het 1,5 procentpunt beter deed dan het aandeelhoudersrendement en ruim dubbel zo goed als de klassieke Dogs of the Dow. Geen van de drie deed het beter dan de Dow Jones zelf, wat op zijn beurt past in de tijdgeest van het goedkope geld.