De Dogs of the Dow voor 2024

Het dividend is voor veel beleggers een belangrijke reden om aandelen te kopen. Of zoals John Burr Williams het verwoordde: een koe koop je voor de melk, een kip voor de eieren en aandelen voor het dividend.

In zijn meesterwerk The Theory of Investment Value uit 1938 zette Williams met formules en concepten de krijtlijnen uit van de moderne beleggingstheorie. De tot vandaag meest gangbare definitie voor de waarde van een aandeel is van hem. Die staat nu bekend als de Gordon-Shapiro-formule, naar het duo dat de wiskundige notatie in 1956 lichtjes heeft herschreven, maar de formule werd wel door Williams bedacht.

Winstuitkeringen

Williams wist in 1938 al perfect wat het effect van dividend was op de waarde van aandelenportefeuilles. In de afgelopen 50 jaar was 30% van de opbrengst van de S&P500 afkomstig van de winstuitkeringen van bedrijven. Wanneer je al die dividenden had gecasht, dan blik je terug op een jaargemiddelde van 7,2%. Had je de winstuitkeringen gebruikt om aandelen bij te kopen, dan stijgt de opbrengst naar 10,3%.

Het extra rendement van het dividend bedraagt slechts 3,1%-punt. Dat lijkt een klein verschil, maar in reële cijfers is het verschil gigantisch. Een aandelenportefeuille van $10.000 zou tussen 1973 en 2022 zonder het herbeleggen van het dividend gegroeid zijn naar $325.444. Maar met herinvesteerde dividenden dikte de inleg aan tot $1.359.604. Zo zie je maar, hoe kleine bedragen over een langere periode het verschil kunnen maken.

Ingezonden brief

Maar hoe vind je aandelen die een mooi dividend betalen? Michael O’Higgins ontwikkelde hiertoe begin jaren negentig een beleggingsstrategie, genaamd The Dogs of the Dow. Zijn dividendstrategie verwierf in 1991 wereldfaam met de bestseller Beating the Dow.

De mosterd voor zijn beleggingsstrategie haalde O’Higgins uit een artikel in The Wall Street Journal. In een ingezonden brief uit 1988 schreef John Slatter over de fraaie prestaties van aandelen met een hoog dividendrendement.

De beleggingsstrategie dankt zijn kracht aan het feit dat grote bedrijven bij de eerste beste economische tegenvaller niet snel tornen aan de jaarlijkse winstuitkering en dat aandelenkoersen meedeinen met de golfbeweging van de economie.

Economische ontwikkelingen

Elk bedrijf maakt goede en slechte tijden mee en ondergaat periodes waarin de beurskoers daalt. Zolang het dividend niet wordt verlaagd, stijgt het dividendrendement. Als de directie het dividend handhaaft, dan duidt het hoge dividendrendement op een mogelijke onderwaardering van het aandeel. Bedrijven met een hoog rendement bevinden zich mogelijk op de bodem van hun business-cyclus, wat maakt dat hun aandelen snel stijgen wanneer zij voorsorteren op economische ontwikkelingen.

Beleggers die de Dogs of the Dow-strategie toepassen profiteren van hoge dividenduitkeringen en hopen op bovengemiddelde koersbewegingen. Volgens O’Higgins harkte je met zijn dividendstrategie in de achttien jaar tot aan 1991 een totaalrendement van 1753% binnen. Dat is 16,6% op jaarbasis en aanmerkelijk beter dan 10,4%, het gemiddelde jaarrendement van de Dow Jones.

Dogs of the Dow

De kern van de Dogs of the Dow bestaat uit de tien aandelen met het hoogste dividendrendement uit 30 aandelen tellende Dow Jones Industrial Average, kortweg Dow Jones geheten. Na de slotbel van de laatste handelsdag van het jaar rangschik je alle indexleden op hun dividend. Van die lijst koop je daags na de jaarwisseling voor gelijke bedragen de tien aandelen met het hoogste dividendrendement. Vervolgens houd je die aandelen voor de rest van het jaar aan en pas bij de volgende jaarwisseling wordt de aandelenportefeuille herzien.

Spelregels

Als je doorgaat, vervang dan alle aandelen die niet langer tot de top tien behoren en koop je de nieuwkomers op de lijst. Vergeet niet de aandelen die wel nog op de lijst staan terug in evenwicht te brengen met de rest, zodat aan het begin de weging van alle aandelen weer gelijk is. De spelregels van de Dogs of the Dow zijn dus vrij eenvoudig. Bijgaande lijst is alvast een preview.