Volatiliteitsbescherming | Een pilletje tegen turbulentie

Er zijn vele manieren om een portefeuille te beschermen. Men kan kiezen voor een macro-benadering en gebruik maken van brede indexopties om brede marktrisico’s af te dekken. Deze aanpak is meestal de meest efficiënte in termen van kosten, maar werkt misschien niet goed als de portefeuille de index niet goed volgt.

De micro-benadering is meer werk. In het algemeen houdt dit in dat individuele aandelen worden afgedekt met opties. Deze benadering geeft natuurlijk het beste resultaat, omdat de risicoafdekking precies betrekking heeft op de individuele aandelen. Het kan echter vrij duur zijn bij een grote portefeuille, zowel voor wat betreft het geld als de tijd die wordt besteed aan het beheer van de posities.

Mogelijkheden bij een macrobenadering

1. Het kopen van out-of-the-money put-opties op een index. Out-of-the-money betekent dat de uitoefenprijs van de optie (ver) onder de huidige stand van de index is. Dit is waarschijnlijk de meest populaire vorm van bescherming. Door gebruik te maken van indexopties wordt brede bescherming gekocht tegen een daling.
2. Het opzetten van een index-put spread. Sommige mensen zullen out-of-the-money puts kopen en zullen dan ook puts verkopen die nog verder out-of-the-money zijn om de kosten van de verzekering te verlagen. Het risico bij het gebruik van deze strategie is dat men een limiet stelt aan de bescherming. De portefeuille is slechts beschermd tot een bepaald niveau.
3. Het verkopen van index calls. Dit is geen bijzonder populaire strategie als je een rampverzekering nodig hebt, maar het is populair onder beleggers die van mening zijn dat de verkoop van een call-optie superieure rendementen zal opleveren indien continu toegepast over lange marktcycli.
4. Collars. Deze strategie combineert de punten a) en c) hierboven: het is de aankoop van een out-of-the-money put en de verkoop van een out-of-the-money call. De verkoop van de call verlaagt de kosten van de put – waardoor de kosten van de verzekering in het algemeen dalen. Dat in ruil voor opportuniteitskosten in potentiële winstderving bij een stijging.
5. Futures. Het is denkbaar dat men brede indexfutures kan verkopen tegenover de portefeuille. Deze benadering is echter niet altijd toepasbaar, mede omdat futures vaak een grote hefboom hebben. Ze zijn dan ook alleen geschikt voor grotere portefeuilles.
6. Volatiliteitsderivaten. De volatiliteit neemt over het algemeen toe wanneer de markt daalt. Als portefeuilleafdekking kan men dus volatiliteitsfutures – of, bij voorkeur, call­opties op volatiliteit – kopen.

Zoals je ziet zijn er veel verschillende mogelijkheden ter bescherming van je portefeuille. Maar het meest interessant vind ik de laatste mogelijkheid en deze behoeft enige toelichting.

Volatiliteitsbescherming

Sinds 2006 is het mogelijk om met opties te handelen op volatiliteit/beweeglijkheid. Het begon bij de toen nieuw opgerichte CBOE Futures Exchange (CFE), die de mogelijkheid creëerde om met opties en futures op de VIX-index te handelen. Die index wordt berekend door een wiskundige formule die de volatiliteit van de S&P500 weergeeft.

De VIX-index geeft de verwachte jaarlijkse verandering in de S&P 500-index in de loop van de volgende 30 dagen weer, zoals berekend op basis van de op opties gebaseerde theorie en de huidige optiemarktgegevens.

De invoering van deze opties maakte de weg vrij voor een nieuw type van portefeuillebescherming, namelijk tegen de sterk toegenomen volatiliteit. Wanneer de beurs daalt, neemt de volatiliteit toe. Om een portefeuille te beschermen kan men dus callopties kopen op volatiliteit.

Betere dekking

Het kopen van een call optie op de VIX index geeft een betere dekking dan het kopen van een put optie op de S&P 500.

De reden hiervoor is dat een call optie op de VIX een betere hedge is voor het beschermen van een portefeuille omdat dit een dynamische bescherming biedt. Dit heb je niet als je een put optie op de S&P 500 koopt. Hoe dit precies uitpakt, vertel ik in mijn volgende column.

Bekijk de optietips