Bij storm heb je soms de wind mee, soms tegen

Er waait al jarenlang een frisse wind over opkomende markten. De meewind van de waarderingen op de aandelenmarkt is evident, maar de tegenwind blies uit de winstomgeving. De bedrijfswinsten in opkomende markten waren, in vergelijking met de volwassen markten en met name de VS, tegenvallend te noemen. Vorig jaar begon de windrichting te veranderen en kwam er een mooi briesje te staan, in de rug van de opkomende wereld. Voor het eerst in jaren stegen de winsten in de opkomende markten harder (21%) dan in de volwassen markten (10%). Die meewind zal ook in 2025 de zeilen bol doen staan in de goede vaarrichting. Voor 2025 is de consensuswinstverwachting voor het opkomende deel van de wereld bijna 14%, voor de volwassen wereld wordt op ongeveer 10% gerekend. Zowel voor wat betreft waarderingen als voor bedrijfswinsten waait de wind uit de goede hoek voor opkomende markten.

De afgelopen jaren was sprake van een derde stormachtige ontwikkeling, namelijk die van de Amerikaanse dollar. Een sterke dollar betekent doorgaans een flinke tegenwind voor opkomende markten. Maar de regering Trump ondermijnt met al haar tarievengeweld de kracht van de dollar. De tegenwind is inmiddels dus omgeslagen in een belangrijke meewind, die nog wel even stevig de goede kant op kan blazen.

Bekijk ook het dossier Beleggen in opkomende markten | Met wat en hoe?

VS schiet zich in eigen voet

Daar tegenover staan de nieuwe handelstarieven vanuit Washington. De aankondiging van de ongekend hoge invoerheffingen voor alle niet-Amerikaanse producten is als windkracht 8 in het gezicht van de eenzame fietser op de Afsluitdijk. Dat valt nog niet mee. De hamvraag is natuurlijk of de Amerikaanse beleidsmakers zich ‘vakkundig’ in hun eigen voet schieten of dat de rest van de wereld er nog meer last van krijgt. Ik vrees dat ik slecht nieuws heb voor de Amerikaanse consument. Die zal tientallen procenten meer moeten betalen voor al die mooie producten die van over de hele wereld naar de Amerikaanse winkelschappen gaan. Van auto’s tot airconditioners, van mobieltjes tot sneakers. Het gaat met name de stevig consumerende Amerikaanse burgers een enorme hap uit hun besteedbare inkomens kosten. Als de tarieven in volle kracht doorgang vinden, dan treft dat vooral de scheutige en met (geleend) geld consumerende Amerikaan, en in mindere mate de meer sobere niet-Amerikaan. De soep zal waarschijnlijk minder heet worden gegeten dan dat deze nu wordt opgediend, maar voorlopig gaat het er stevig aan toe.

Tegenover de forse tarieven-tegenvaller staan drie meevallers: de waardering, de bedrijfswinsten en de verzwakkende Amerikaanse dollar. De vraag is wat uiteindelijk de windrichting op de aandelenmarkten gaat bepalen.

Latijns-Amerika en Afrika ontspringen de dans

Het enige dat we kunnen doen – en in de praktijk ook doen – is onze klanten zoveel mogelijk beschermen tegen het dreigende ontij. Het is dus zaak om die landen te overwegen die weinig of geen blootstelling hebben naar de VS als eindmarkt. Of landen die een laag importtarief om de oren hebben gekregen op ‘Liberation Day’. Vooralsnog is Azië het continent waarvoor de hoogste tariefmuren worden opgetrokken door Washington. Latijns-Amerika en Afrika ontspringen voor een groot deel de dans. Binnen Robeco’s fundamentele opkomende markten-portefeuilles hebben we de afgelopen maanden geld uit Azië naar de periferie van Europa en Afrika gebracht. Landen als Polen,  Turkije en Zuid-Afrika kennen een uiterst lage exportratio voor wat betreft de VS. Bovendien is Turkije slechts 10% tarief opgelegd. De fondsen zitten momenteel onderwogen in opkomend Azië, dat wil zeggen een lager gewicht dan in de maatstaf (MSCI EM) geldt. Dit na jarenlang grote gewichten aan deze regio te hebben toegekend. In opkomend Europa en Afrika daarentegen zijn we momenteel overwogen, iets dat in mindere mate ook voor Latijns-Amerika geldt.

Hoe dan ook, de koersdalingen van de afgelopen dagen zijn enorm en het is een kwestie van relatieve schuilplaatsen. En nu maar wachten tot de storm gaat liggen.