Beleggers hebben even genoeg van de VS

In de aanloop naar de aankondiging van de handelstarieven van president Trump besteedde Ben Inker van vermogensbeheerder GMO zijn ‘kwartaalbrief’ volledig aan dit onderwerp. Inker, een theoretisch zeer goed onderlegde beleggingsstrateeg, schreef dat invoering van stevige handelstarieven door de regering Trump tot een sterkere dollar zou moeten leiden. Dat illustreerde de strateeg met een eenvoudig voorbeeld. Wanneer de VS importtarieven aan Mexico oplegt voor goederen die ook elders geproduceerd kunnen worden, kopen Amerikanen deze goederen niet meer in Mexico maar elders. Mexico zal dan minder produceren en een groter deel daarvan bovendien aan andere landen verkopen. De gedaalde vraag naar Mexicaanse producten en daarmee lagere vraag naar Mexicaanse peso’s zorgt voor een sterkere dollar ten opzichte van de peso.

Bij invoering van handelstarieven op brede schaal zou de dollar als gevolg van een teruglopend Amerikaans handelstekort ook moeten stijgen maar dat is niet het geval. De index van de dollar ten opzichte van de belangrijkste handelspartners valt als een baksteen (zie grafiek). ‘Hoe is dat mogelijk’ was dan ook een van de meest gestelde vragen aan valutastrateeg Kit Juckes van Société Générale (SG).

Het antwoord is niet te vinden op de handelsbalans waar president Trump zo veel waarde aan hecht. Sinds 2006 zijn export en import van de VS ongeveer net zo hard gegroeid als het (nominale) bbp, berekende de SG-strateeg. De in- en uitstroom van kapitaal is echter veel en veel sneller gegroeid dan de handelsstromen.

Lees ook Trump lokt handelsoorlog uit en de financieel zwakste bedrijven zijn de sigaar

Stofzuiger

Afgelopen augustus schreef ik al dat de VS een stofzuiger is voor internationaal kapitaal. Dit naar aanleiding van de cijfers over de netto-investeringspositie van de VS. Dat is het verschil tussen buitenlandse financiële activa in Amerikaanse handen en Amerikaanse activa in handen van buitenlanders. Die activa bestaan uit directe investeringen zoals fabrieken, maar in toenemende mate ook uit Amerikaanse aandelen en staatsobligaties.

Bekijk het dossier Beleggen in obligaties | Alle tips & artikelen op rij

Al sinds 2018 is er een negatieve netto-investeringspositie – buitenlanders hebben meer Amerikaanse financiële activa in handen dan omgekeerd – maar de afgelopen drie jaar is er extreem veel kapitaal naar de VS gestroomd. En dan vooral door aankopen van obligaties en aandelen door buitenlandse beleggers. Vorig jaar maart stond de netto-investeringspositie van de VS maar liefst $21,3 bln in de min, destijds een record. Eind 2024 stond de teller al weer op $26,2 bln.

Kapitaalstromen zijn dan ook veel belangrijker voor de dollar dan de handel in goederen en diensten. Maar dat verklaart nog steeds niet waarom de dollar de afgelopen tijd zo hard daalt. Daarvoor gaan we terug naar GMO’s Ben Inker die voor de officiële aankondiging van Trump daar al een verklaring voor gaf.

In de afgelopen vijftig jaar was de VS een ‘bastion van stabiliteit’ waardoor Amerikaanse aandelen en obligaties een speciale status hadden. Dit in tegenstelling tot beleggingen in opkomende landen die tegen een ‘korting’ noteren omdat het overheidsbeleid daar vaak als ‘volatiel en in sommige gevallen als gestoord’ werd gezien. ‘Onberekenbaar economisch beleid’ kan zelfs Amerikaanse beleggingen van hun speciale status beroven, schreef Inker vorige maand, en dat is helaas wat we nu zien gebeuren.