Dit zijn de beste Amerikaanse Dividend Aristocrats van 2025 volgens zes criteria

Zoals elk jaar beoordelen we Amerikaanse dividendaandelen volgens een afwijkende methode. Uitsluitend bedrijven die al minstens 25 jaar op rij hun dividend hebben verhoogd, komen in beeld. In totaal voldoen 99 aandelen aan deze voorwaarde.

Lees ook Na de Dividend Aristocrats nu ook Quality Aristocrats

Vervolgens wordt elk van deze aandelen beoordeeld op zes verschillende criteria. Per criterium krijgt het beste aandeel 1 punt en het slechtste 99 punten, dus hoe lager de totaalscore, hoe beter. Zo ontstaat een ranglijst die niet draait om één enkel aspect zoals het dividendrendement, maar om het totaalplaatje: groei, kwaliteit, veiligheid en waardering.

Zes criteria voor Dividend Aristocrats

Zelf hecht ik veel waarde aan dividendgroei gecombineerd met financiële gezondheid. Ik voel mij het prettigst bij bedrijven die hun dividend verhogen omdat ze het kunnen, niet omdat het moet. Dat zie je terug in de criteria.

1. Dividendgroei over het afgelopen jaar

Op lange termijn volgen de koersen van dividendaandelen meestal de lijn van het dividend. Wie zijn dividend snel verhoogt, ziet vaak ook een stijgende koers. Voor wie belegt voor zijn pensioen betekent dat: meer aandelen kunnen kopen van het dividend.

Voor wie al met pensioen is: een jaarlijks stijgende uitkering. De éénjaarsgroei geeft bovendien een actueel beeld. Bedrijven die recent slechts marginaal verhoogden of tijdelijk in de problemen zitten, worden hier terecht afgestraft. Deze indicator voorkomt dat bedrijven met een glansrijk verleden maar een tegenvallend heden toch hoog eindigen.

2. Dividendgroei over vijf jaar

De dividendgroei over vijf jaar zegt meer over de stabiliteit en betrouwbaarheid van het dividendbeleid. Sommige bedrijven verhogen het dividend tijdelijk fors, maar kunnen dat niet volhouden. Door ook deze langere termijn te beoordelen, komen de échte Dividend Aristocrats in beeld. En door zowel één als vijf jaar mee te nemen, daalt de kans dat cyclische aandelen, die tijdelijk pieken, te hoog eindigen. Wie structureel groeit én dat recent nog heeft waargemaakt, scoort het best.

3. De verhouding tussen nettoschuld en ebitda

De verhouding tussen nettoschuld en ebitda is een belangrijke, maar vaak over het hoofd geziene voorspeller van toekomstige dividendgroei. Hoge schulden in verhouding tot de winst verkleinen de kans op een groeiend dividend. Bedrijven die hun resultaten kunstmatig opkrikken door meer te lenen, passen niet in een solide dividendportefeuille. Dit criterium sluit sectoren zoals telecom en nutsbedrijven uit de top van de ranglijst. Die kampen vaak met structureel hoge schulden, grote investeringsverplichtingen en overheidsregels die prijsstijgingen beperken. Zulke bedrijven missen de flexibiliteit om positief te verrassen.

Lees ook Beter Beleggen | Dividend Aristocrats vs. Dividend Monarchs

Om dezelfde reden blijven financiële ondernemingen, zoals banken en verzekeraars, buiten beschouwing als Dividend Aristocrats. Schuld is een kernonderdeel van hun bedrijfsmodel: deposito’s, technisch gezien schulden, worden gebruikt voor leningen of investeringen. Efficiënt schuldbeheer is voor hen zowel een teken van kracht als een risico. Traditionele schuldratio’s, zoals schuld/eigen vermogen, zijn daarom misleidend zonder sectorspecifieke context.

4. De payout-ratio

Welk percentage van de winst gaat er precies naar het dividend? Zelfs als de schulden laag zijn, wil je als belegger weten hoeveel ruimte er is om het dividend te blijven betalen. Een payout-ratio van 90% betekent dat er weinig marge overblijft bij tegenvallers. Bij een ratio van bijvoorbeeld 30% is het dividend veel beter bestand tegen winstdalingen of economische tegenwind. Het is een extra veiligheidslaag. En minstens zo belangrijk: het laat ook zien of een bedrijf zichzelf de ruimte geeft om te blijven investeren in groei. Een bedrijf dat bijna alles uitkeert aan aandeelhouders loopt op langere termijn vast.

5. Het dividendrendement

Als waarderingscriterium telt ook het dividendrendement mee. Een hoog dividendrendement lijkt aantrekkelijk, maar zonder context is het waardeloos. In dit model werkt het vooral als waarderingssignaal: een hoog rendement betekent meestal een lage waardering. Maar een extreem hoog rendement is vaak juist een teken dat beleggers twijfelen aan de houdbaarheid ervan. Door dit criterium te combineren met payout-ratio en schuldpositie, filter ik automatisch de zogenoemde ‘dividend traps’ eruit. Denk aan bedrijven met een yield van 9% of meer, die óf nauwelijks winst maken, óf hun schulden snel zien oplopen, óf geen enkele groei meer laten zien. Zulke aandelen vallen automatisch terug in de ranglijst.

6. De inkoop van eigen aandelen over een periode van vijf jaar

Op het eerste gezicht lijkt deze indicator overbodig. Een bedrijf met vrije kasstroom kan kiezen: schuld afbouwen, dividend uitkeren of aandelen inkopen. De laatste twee zijn in wezen hetzelfde, want als het aantal uitstaande aandelen daalt, stijgt het dividend per aandeel automatisch. Toch neem ik deze indicator bewust mee in mijn criteria voor Dividend Aristocrats, en wel om één reden: ik wil bedrijven die nieuwe aandelen uitgeven voor grote overnames omlaag zien zakken in de ranglijst. Als een bedrijf over vijf jaar per saldo meer aandelen heeft uitgegeven dan ingekocht, is dat meestal een slecht teken. Grote overnames gaan vaak ten koste van focus én aandeelhoudersrendement. Dit criterium vangt dat af.

Antifragiel

Deze methode kan tegen een stootje. Een aandeel met een dividendrendement van 10%, een payout-ratio van slechts 25% én geen schulden kan dus best duurzaam zijn. Maar zulke combinaties zijn zeldzaam. Wat je meestal ziet bij een rendement van 10%: dalende winst, stijgende schulden, geen dividendgroei. Zulke aandelen zakken vanzelf weg in de ranglijst.

Lees ook Blik op dividend | Deze Aristocraten verhoogden recent het dividend

De kracht van deze aanpak zit in de combinatie. Een aandeel dat uitblinkt op één onderdeel scoort vaak juist slecht op andere vlakken. Deze aanpak is gebouwd op het idee dat perfecte aandelen niet bestaat. Als een aandeel op één criterium uitblinkt, is dat vaak omdat het op een ander criterium minder scoort. Mijn model beloont daarom bedrijven die op meerdere vlakken bovengemiddeld scoren, in plaats van uitschieters met zwakke fundamenten.

Winnaars

De winnaar op het gebied van dividendgroei over één jaar is Badger Meter. Dit bedrijf maakt slimme meetoplossingen voor water- en energiemetingen. Denk aan digitale watermeters en dataplatforms waarmee nutsbedrijven en industrieën hun verbruik nauwkeurig kunnen monitoren. Het dividend ging over het afgelopen jaar met 25% omhoog. Maar doordat het dividendrendement slechts 0,7% is, staat het aandeel op plek 98 voor dat criterium, en verliest het dus veel punten. Toch eindigt Badger Meter op plek 7 in het totaaloverzicht, mede dankzij de zeer lage schulden.

De winnaar op het gebied van vijfjaars dividendgroei is Cintas. Dit bedrijf levert bedrijfskleding, veiligheidsproducten en facilitaire diensten aan bedrijven in Noord-Amerika. De dividendgroei over de afgelopen vijf jaar was gemiddeld 18,8% per jaar. Ook hier hetzelfde beeld: het dividendrendement is laag (0,8%, plek 97), maar dankzij de lage schulden eindigt het aandeel alsnog op plek 8 in de totaalscore. Deze uitkomst bevestigt wat ik intuïtief al voelde: bedrijven met hoge dividendgroei en lage schulden zijn vaak de aandelen waar ik mij het prettigst bij voel.

Lees ook Dit zijn de best renderende Dow-fondsen sinds afgelopen najaar

In de hoofdranglijst valt de nummer twee positie van Caterpillar op. Dit bedrijf produceert zware machines en apparatuur voor sectoren zoals bouw, mijnbouw en energie. Het dividendrendement is met 2% solide, en het bedrijf is zo goed als schuldenvrij. Toch voelt het aandeel minder comfortabel. Caterpillar is namelijk extreem cyclisch. In tijden van economische groei stijgt de vraag naar hun machines hard, maar tijdens recessies of bij lage grondstofprijzen keldert die vraag vaak net zo snel. Dat maakt het bedrijf kwetsbaar in een tijd van geopolitieke spanningen en escalerende handelsconflicten. Om die reden heb ik aanvullend nog een momentumscore berekend, zie het kader.

Carlisle wint de jaarlijkse Dividend Aristocrats-analyse

De winnaar van mijn jaarlijkse analyse is Carlisle. Het bedrijf produceert hoogwaardige bouwmaterialen zoals dakbedekking en isolatie, en richt zich vooral op commerciële en industriële toepassingen in Noord-Amerika. Het dividend werd het afgelopen jaar met 17% verhoogd, en over de afgelopen vijf jaar steeg het gemiddeld met 15% per jaar.

Opvallend is de uiterst lage payout-ratio van slechts 13,1%. Ook de verhouding tussen netto schuld en ebitda is zeer gezond. Zelfs wanneer ik het momentum meeneem in de analyse, blijft Carlisle stevig op de eerste plaats staan. Dit aandeel heb ik dan ook gekocht naar aanleiding van mijn analyse.

De auteur heeft positie in Carlisle