Waarom hoog-dividendstrategieën aantrekkelijk zijn in een tijd van ultralage rente

Toen John D. Rockefeller, ‘s werelds eerste miljardair en beroemd filantroop, opmerkte hoeveel plezier hij had in het ontvangen van dividend van Standard Oil, hield hij ongewild een pleidooi voor bedrijven die hoge dividenden uitkeren. Niet alleen leveren deze aandelen hun beleggers een aantrekkelijk inkomen, maar ze hebben ook andere kwaliteiten die zorgen voor een bovengemiddeld totaalrendement.

Historisch gezien hebben aandelen met een hogere dividenduitkering zowel een hoger rendement als een lager risiconiveau (zie afbeelding 1).

Een van de redenen voor de uitstekende risico-/rendementkenmerken van hoogdividendaandelen is dat een hoog niveau van dividenduitkering het management disciplineert. Als een onderneming te veel vrije kasstromen heeft, kunnen managers in de verleiding komen waardevernietigende projecten te starten of veel geld uit te geven aan excessieve salarissen of andere extraatjes. Bovendien is dividend op de lange termijn de belangrijkste basis van rendementen op aandelen.

In afbeelding 2 vergelijken we de prestaties van de Amerikaanse S&P 500-index, inclusief en exclusief dividend. Het is duidelijk dat op termijn de laatste bij de eerste in het niet valt. Slechts enkele bedrijven zijn in staat geweest op lange termijn een bovengemiddeld rendement te genereren uit koersstijgingen alleen.

Dividend is ook een goede bescherming tegen inflatie gebleken. Zoals we kunnen zien in afbeelding 3 hebben de dividenduitkeringen historisch gezien gelijke tred gehouden met de inflatieniveaus. De uitleg is intuïtief: in perioden van inflatie kunnen de meeste bedrijven ook de prijzen van hun goederen of diensten verhogen en zo de nominale winsten verhogen. Dit vertaalt zich dan in hogere dividenden.

Maar afgezien van de langetermijnargumenten lijken hoog-dividendstrategieën bijzonder geschikt voor de huidige macro-economische situatie.

Een hoog-dividendstrategie voor aandelen kan tegenwoordig tussen de 4% en 5% opleveren, terwijl er wordt geïnvesteerd in blue chip-bedrijven als AT&T, HSBC, GlaxoSmithKline en IBM. Om dergelijke rendementen uit vastrentende waarden in euro’s te halen, moet er flink worden toegelegd op kredietkwaliteit en op looptijd.

Ook lijken de grondslagen van de hoog-inkomenstrategieën gunstig. Momenteel zijn hoogdividendaandelen aantrekkelijk geprijsd, zowel in vergelijking met andere aandelen als met historische koersen.

Beleggers kunnen nog meer steun vinden in het huidige grote aantal kasmiddelen op de balans van ondernemingen, die goed te vergelijken is met de historische normen (zie afbeelding 5).

Hierdoor hebben ondernemingen voldoende capaciteit om de dividenduitkeringen op peil te houden, zelfs als hun winst daalt. Desondanks ligt het huidige uitbetalingsniveau onder het historische gemiddelde, wat ruimte biedt voor een verdere verhoging van de dividenduitkeringen (zie afbeelding 6).

De genoegens van hoge dividenden die John D. Rockefeller meer dan 110 jaar noemde, bleken ook voor de lange termijn te gelden. In het buitengewone economische klimaat van nu met lage of zelfs negatieve rentes is hun aantrekkingskracht sterker dan ooit.