Beleggen in China | Technologie spotgoedkoop

In het Verhaal van de Week over China van tweeënhalf jaar geleden werden er zes oorzaken gegeven om weer in Chinese aandelen in te stappen. De Chinese autoriteiten hadden toen een grote monetaire kredietimpuls gegeven, de harde aanpak tegen machtige Chinese technologiebedrijven door de overheid leek voorbij, Chinese aandelen waren fundamenteel gezien ruim 35% goedkoper dan Amerikaanse, de wereldwijde indexproviders stonden op het punt Chinese A-aandelen in de indices op te nemen en de Amerikaanse president Joe Biden zou minder hard worden in de handelsoorlog.

Tenslotte was er nog het ‘geopolitieke diversificatie argument’. De wereld was zich door de handelsoorlog tussen de VS en China en door de coronacrisis aan het opdelen in meer autonome economische blokken: Noord-Amerika, Europa, Zuidoost-Azië, onder leiding van China, waarbij India, dat redelijk zelfstandig opereert in de wereld, wellicht nog een apart thema is. De stelling was door in die verschillende regio’s te beleggen er spreiding zou worden verkregen, middels blootstelling naar de verschillende economische en monetaire regiodynamieken in de wereld.

Maar het Verhaal van de Week was nog niet gepubliceerd, of Rusland deed een inval in de Oekraïne. China wilde daarna de inval niet veroordelen en bleef zelfs gewoon met Moskou handel drijven. Vooral duurzame, grote beleggers, als Europese en Amerikaanse pensioenfondsen en verzekeraars, deden toen Chinese aandelen in de ban. Het gevolg was dat er sindsdien weinig meer meer te behalen was aan de Chinese beurzen. De beurs zakte langzaam weg. Het enige positieve is nog dat de belangrijkste indices, zoals de Shanghai Composite, niet onder de bodem van begin 2020 zijn gekomen, daar waar destijds de basis voor een positiever verhaal over China werd gelegd.

Koopadvies blijft staan

Toch kunnen we niets anders concluderen dan dat Chinese aandelen nog steeds koopwaardig zijn, tenminste als we de geopolitiek laten voor wat hij is, en wel om drie hoofdredenen.

Ten eerste omdat de Chinese overheid er de laatste tijd alles aan lijkt te willen doen om de aandelenbeurzen aan de praat te krijgen. Een van de manieren is om met alle kracht de economische groeidoelstelling van nu 5% per jaar bij te zetten. Terzijde: deze doelstelling is ambitieus, bijvoorbeeld kijkend naar de groei elders in de wereld en de nog altijd bestaande problemen in de Chinese vastgoedmarkten.

Om de groei te ondersteunen heeft de People’s Bank of China in juli voor de negende keer sinds 2020 de beleidsrente verlaagd. De vijfjaar ‘loan prime rate’, die geldt als een benchmark voor hypotheken en andere langere leningen, staat nu op 3,85%. Vooral de autosector draait op volle toeren, ondanks hoge importtarieven in de VS en Europa. Door de groeiende interne middenklasse en de vraag uit andere opkomende markten raken de handelsacties uit het Westen China beperkt. China werd in 2023 zelfs de grootste exporteur van personenauto’s. Het streefde voormalige nummers 1, 2 en 3 (respectievelijk Japan, Duitsland en Zuid-Korea) voorbij.

Verder is het opvallend dat de Chinese overheid de voordelen van marktwerking blijft omarmen, wellicht zelfs nog meer dan in het verleden. Het land wil goed werkende kapitaalmarkten en dat de renminbi naast de dollar een reservevaluta wordt. De eerder genoemde acties tegen grote technologiebedrijven werden elders in de wereld uitgelegd als anti-kapitalistisch gedrag, maar dat is onterecht. Big Business wordt in China namelijk niet alleen gezien als bedreiging voor de staat maar juist óók als bedreiging voor de marktwerking. Recent durfden grote bedrijven als Toyota en Tesla zich afhankelijk te stellen van Chinese technologie, die van Baidu in dit geval. Van belang is verder dat de wereld nog altijd goedkope producten uit China nodig heeft om de inflatiecijfers onder controle te houden.

Dan het derde argument om met een wat langere beleggingshorizon positief te blijven is de waardering. De grote Chinese technologiebedrijven staan op de helft van de waardering van Amerikaanse technologiebedrijven. Alle grote Chinese technologiebedrijven zijn te koop voor de marktkapitalisatie van Amazon. Dat terwijl Chinese technologiebedrijven winstgevender zijn en een hogere groeivoet hebben. De VS zien de Chinese technologiesector als enige uitdager van hun eigen Big Tech, getuige ook het dreigement om TikTok te verbieden. Dit zou overigens een pijnlijke escalatie van de handelsoorlog betekenen, één die ook de VS zelf schade zou berokkenen.

Verschillende opties

De keuze om te investeren in Greater China, China A-aandelen of China H-aandelen hangt af van uw risicobereidheid, investeringsdoelen en marktvisie. China A-aandelen worden verhandeld op de beurzen van het vasteland (Shanghai en Shenzhen) en weerspiegelen de binnenlandse marktsentimenten. Er staan hier relatief veel SOE’s (State Owned Entreprises) genoteerd. Ze kunnen volatieler zijn, maar bieden hogere groeikansen.

China H-aandelen staan genoteerd in Hongkong en zijn toegankelijker voor internationale beleggers en bieden meer stabiliteit, met blootstelling aan de sentimenten op de wereldwijde aandelenmarkten. Er staan relatief ook meer ‘new economy shares’, zoals uit de Healthcare- en Internetsectoren. Tot slot biedt Greater China meer diversificatiemogelijkheden door te investeren in bedrijven uit Hongkong, Taiwan en Macau.

Overigens is een deel van de Chinese bedrijven ook nog beschikbaar via ADR’s op de Amerikaanse beurzen. Er kunnen interessante verschillen bestaan. De grootste maker van zonnepanelen, Jinko Solar, staat voor een koers/winst-verhouding (k/w-ratio) van 11 als A-share (‘onshore’) genoteerd, maar voor vier keer de winst als ADR in de VS (‘offshore’), een korting dus van 65%. Het kan lonen om een actieve beheerder te zoeken die gebruikmaakt van (tijdelijke) inefficiënties op de verschillende segmenten van de Chinese aandelenmarkt.

Instappen op een dieptepunt

Concluderend: de Chinese beurzen hebben al drie jaar niet gepresteerd. De koersen staan dicht bij de bodems van 2020 en begin dit jaar, wat in het verleden instapmomenten waren. De gemiddelde waardering is nu gelijk aan die van Amerikaanse aandelen tijdens de jaren dertig, of die van Japanse vlak na de Tohoku-aardbeving in 2011. Het VK, Canada en Frankrijk hebben een groter gewicht in de MSCI ACWI, ex USA dan China! Dat ligt overigens niet alleen aan de lage waardering van Chinese aandelen, maar ook door een ‘governance discount’ die MSCI als indexprovider toepast.

Belangrijk is verder dat grote duurzame beleggers in het Westen zo langzamerhand wel hun posities hebben verkocht. Maar dat rijke beleggers uit opkomende markten en het Midden-Oosten nog altijd in China beleggen. De precieze bodem is natuurlijk nooit te bepalen, maar wie een lange horizon heeft en niet als passieve belegger 65% van zijn portefeuille in de VS en ‘slechts’ 2% in China wil beleggen, kan gerust de China-allocatie in de aandelenportefeuille ophogen naar zo’n 4 tot 5%, met een accent op relatief zeer goedkope techaandelen.